Միքայել ՅԱԼԱՆՈՒԶՅԱՆ. Զմուննաթն Հայոց աշխարհի

Տաքսու վարորդ — Էս խեղճ երեխեքին բերել են էս անձրևի տակ, սոված-ծարավ պառադ են անում։

Ես — Ի՞նչ գիտես սոված են։
Տաքսու վարորդ — Մի եսիմինչքան փող էլ ծախսել են, էս փողով թող զենք առնեին:
Ես — Դե առել են, հիմի էլ ցույց են տալիս:
Տաքսու վարորդ — Պծյա...
Ես — Համ էլ՝ պառադ չեն անում, դժգոհ են, անում են, էլի դժգոհ են։ Պառադ ա, էլի, 5 տարին մեկ էլ չանե՞ն:
Տաքսու վարորդ — Դու աչքիս կողմ ես պառադին:
Ես — Ըհը, կողմ եմ։ Լույսդ փոխեց, ուստ, քշի:
Եթե ամեն մեկը իր լույսի ժամանակ քշի, էլ դարդ համարյա չենք ունենա:

Մեկնաբանություններ