«Եղբայր, այդ որբեր չմեծցա՞ն»

Քսանական թվականներուն էր, դեռ մանչ էի։ Ազգական մը ունեինք՝ Կարապետ Սարոյան։ Ունևոր մարդ էր։ Օր մը Բարեգործականի մարդիկները անոր քով եկան, թե. «Կարապետ, դրամ տուր»։ «Որու՞ն համար է»,-հարցուց: «Որբերուն համար է»,- ըսին։ «Է, եթե որբերուն համար է, կուտամ»։ Մարդը տվավ։

Անցավ տասը, թե ավելի տարի, չեմ հիշեր։ Բարեգործականի նույն մարդիկները դարձյալ եկան, թե. «Կարապետ, դրամ տուր»: «Որու՞ն համար է»։ «Որբերուն»։ «Եղբայր, այդ որբեր չմեծցա՞ն»։ «Աս ալ այդ որբերու որբերուն համար է»,-ըսին։

Ատանկ է, մենք բոլորս, բոլորս մինչև հիմա ալ որբ ենք։

Իմացա՞վ, արդյոք, Սարոյանը, որ համարյա նույնությամբ կրկնեց Վահան Տերյանի տողը.

-Մենք բոլորս, բոլորս մանուկներ ենք որբ...

Վահագն Դավթյան. «Բարի հսկան» գրքից

Սիլվա Յուզբաշյանի (Silva Yuzbashyan) ֆեյսբուքյան էջից

Մեկնաբանություններ