1930-ականների սկզբին, Ստալինի՝ ամենօրյա նորությունների սեղանին, հայտնվեց մի նամակ, որի վրա կարմիր գրիչով գիծ էր նշած՝ սա նշանակում էր, որ նամակը կարևոր է։
ՖԲ արխիվս ներբեռնել եմ։ Zip ֆայլ է։ Փորձում եմ բացել, բոլոր բաժինների անվանումները շնագայլերեն է, ոչ մի բառ չեմ հասկանում։ Գրառումներս հայերեն են, էջիս լեզուն ռուսերեն է։
Այս պատմությունը կարող էի գաղտնի պահել. ոչ մի հերոսական բան չկա դրա մեջ։ Դա մի հրաշալի զավեշտ էր, որ պատահեց արցախյան ողբերգության ամենաթեժ օրերին։
Շուշվա հայ բնակչությունը բռնի տեղահանվել էր քաղաքից։
Սովետական Հայաստանի յոթանասունականների վերջն էր: Մորաքրոջս տղան՝ Վրեժ Իսրայելյանի մեծ եղբայր Սասունը, ատամնատեխնիկ էր աշխատում Մասիսի շրջանում: Մեր քեռին, ըստ պայմանավորվածության, գնում է Սասունի մոտ՝ ատամնաբուժության:
Մի քանի տարի առաջ, Թումանյանի 150 ամյակին հանդիման, որոշվեց Դսեղում կազմակերպել քանդակի սիմպոզիում և թումանյանական կերպարների քանդակներով զարդարել գյուղի հրապարակը:
Քանի որ վերջին շրջանում Ադրբեջանի բռնապետ ղեկավարը խոսում է չափազանց շատ, և մեծ քանակի նյութեր են կուտակվում, ցանկանում եմ ուղղակի պարբերաբար ելույթներից որոշ հետաքրքիր հատվածներ տեղադրել, որոնք սովորաբար կորում են լրահոսում։