Այն, որ արդեն «նախկին» աշխարհակարգը ենթարկվելու է խորքային փոփոխման՝ հասկանալի է։ Սակայն բացարձակ անհասկանալի է, թե դա ինչ ձև կամ բովանդակություն կունենա։ Չկա որևէ ամբողջական գաղափարական մոտեցում կամ տեսլական։
Երբ տրտնջում ենք, բամբասում, անտեղի բողոքում, նվնվում ու հայհոյում, դրանք բարձրանում են երկինք, դառնում սև ամպեր և, որպես անեծք, հետ գալիս ու կարկուտի պես թափվում մեր գլխին։
Պաշտոնական Երևանի կողմից ականապատված տարածքների լրացուցիչ քարտեզների փոխանցումն Արցախը հայաթափած, ՀՀ տարածքը բռնազավթած, հայ ռազմագերիներին սպանած ու պատանդած, զօրուգիշեր Հայաստանին նոր ցեղասպանությամբ սպառնացող Ադրբեջանին ընդամենը նշանակում է, որ ՀՀ քաղաքական ղեկավարությունը գտնվում է թուրք-ադրբեջանական կոշտ վերահսկողության ու թելադրանքի ներքո։
Մեր թշնամին անգամ օսմանյան կայսրության ամենածանր գրաքննության շրջանում չկարողացավ հասնել իր ծրագրի իրականացմանը` խմբագրել ու հայ նոր սերնդի գիտակցությունից ջնջել իր ողջ անցյալը։ Մեր մեծերն անգամ այդ շրջանում գտնում էին ուղիներ, թե ինչպես պահել հայ ազգային դպրոցը, հրատարակել պարբերականներ, որոնք սերմանում էին ազգային-ազատագրական պայքար, հայ մշակույթ ու հայ դպրություն։
Խաղաղության պայմանագիրը չի կարող միակողմանի լինել։ Այս ֆեյք խաղաղությունը մի կողմ
ունի, և այդ մի կողմում իրար փոխլրացնելով են գործում երկու թյուրքակենտրոններ։
Մարդկային կյանքի բազմազանությունն աշխարհում և նրա ամենատարբեր որակները ցույց են ալիս, որ մարդկանց գոյության կայունությունը կարելի է ապահովել տարբեր կենսաբանական, սոցիալական և աշխարհաքաղաքական գործոնների ամենատարբեր կոմբինացիաների միջոցով։
ԱԺ-ն թուրքական կանտորայի վերածած խմբակը Հայաստանի հայաթափման և մեր հայրենակիցների վերադարձը բացառող հերթական նախագիծն է քննարկում:
27 տարին լրացած և պարտադիր զինվորական ծառայություն չանցած քաղաքացիներին առաջարկում են կամ վճարել, կամ վերադառնալու դեպքում անցնել զինվորական ծառայության...
Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։