38 իտալացի պատգամավորներ հայ գերիներին ազատ արձակելու կոչ են արել՝ տեղեկացնում է Tempi-ն։ Իտալիայի կառավարությանը կոչ է արվում պարտավորություն ստանձնել Հայաստանի և Ադրբեջանի հանդեպ տարածաշրջանում խաղաղության համաձայնագրի առնչությամբ և ապահովել դեռևս ադրբեջանական բանտերում պահվողների ազատ արձակումը:               
 

Վիր­տուալ կա­ռա­վար­վող եր­կիր

Վիր­տուալ կա­ռա­վար­վող եր­կիր
08.10.2019 | 00:46
Այ­սօր ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներն այն­քան ա­րագ են հա­ջոր­դում ի­րար, որ հա­սա­րա­կու­թյու­նը, դեռ մե­կը չմար­սած, մյու­սի քն­նարկ­ման ծի­րում է հայ­տն­վում։ Սա է պատ­ճա­ռը, որ մենք հետևո­ղա­կան չենք նաև այն հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի հան­դեպ, ո­րոնք ա­մեն օր մեզ մա­տու­ցում է երկ­րի ղե­կա­վա­րու­թյու­նը։ Այս շր­ջապ­տույ­տում հա­սա­րա­կու­թյա­նը հեշտ է նաև կարևոր թե­մա­նե­րից շե­ղել՝ աղմ­կա­հա­րույց հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ ա­նե­լով, ին­չը քա­ղա­քա­կան օ­րա­կար­գի հետ ընդ­հան­րա­պես կապ չու­նի։ Ողջ հա­մա­ցան­ցը կա­րող է օ­րե­րով քն­նար­կել Անդ­րա­նիկ Քո­չա­րյան-Ար­փի­նե Հով­հան­նի­սյան հե­ռա­կա բա­նա­վե­ճը, Բե­լա Քո­չա­րյա­նի հան­դի­պու­մը ՌԴ ղե­կա­վա­րի հետ, լու­տանք­ներ տե­ղալ ա­ջու­ձախ, բայց, օ­րի­նակ, քն­նարկ­ման հարց չի դառ­նում, թե ՌԴ-Հա­յաս­տան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում առ­կա կն­ճիռ­ներն ին­չու՞ չեն հարթ­վում, գա­զի գնի հար­ցը ին­չու՞ ա­միս­ներ շա­րու­նակ վերջ­նա­կան լու­ծում չի ստա­նում և, ի վեր­ջո, ղա­րա­բա­ղյան հա­կա­մար­տու­թյան գոր­ծըն­թացն ին­չու՞ է ար­գե­լակ­վել, ու՞մ մեղ­քով։ Սրանք ըն­դա­մե­նը վեր­ջին ի­րա­դար­ձու­թյուն­ներն են, իսկ քա­նի-քա­նի հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ, խոս­տում­ներ են հն­չել այս 1,5 տար­վա ըն­թաց­քում, ո­րոնք մենք ան­գամ չենք էլ հի­շում՝ կա­խար­դա­կան փայ­տի­կից սկ­սած մինչև 500 մի­լիոն դո­լա­րի ներդ­րու­մա­յին նա­խագ­ծեր, հա­րյու­րա­վոր աշ­խա­տա­տե­ղեր և 2050-ին` դրախ­տա­յին եր­կիր։ Այս խոս­տում­նե­րը «նստ­վածք» չեն թող­նում, չեն հիշ­վում, ո­րով­հետև դրանց ան­մի­ջա­պես հա­ջոր­դում են ոչ պա­կաս աղմ­կոտ քայ­լեր ու հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ։ Օ­րի­նակ, «800 հա­զար ան­բան­ներ նս­տած են 350 հա­զար աշ­խա­տող­նե­րի վզին», «աղ­քա­տու­թյու­նը մարդ­կանց ու­ղե­ղում է», «80 հա­զար դրա­մով մի աշ­խա­տեք, ոչ­խար պա­հեք», էլ չենք խո­սում «պա­տե­րին ծե­փե­լու», «վզից բռ­նե­լու, աս­ֆալ­տին փռե­լու» օ­պե­րա­ցիա­նե­րի մա­սին։ Իսկ երբ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի դո­զան շատ մեծ է լի­նում, դրանք իս­պառ չե­զո­քա­նում են դա­տա­րա­ններ շր­ջա­փա­կե­լով, դա­տա­վոր­նե­րի հան­դեպ ճն­շում­ներ գոր­ծադ­րե­լով, ՍԴ նա­խա­գա­հի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րի դա­դա­րեց­ման վե­րա­բե­րյալ նա­խա­գիծ մշա­կե­լով։ Բայց կա բո­լոր հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը մո­ռա­ցու­թյան մատ­նե­լու լա­վա­գույն խա­ղա­քար­տը. երբ բո­լոր մե­քե­նա­յու­թյուն­նե­րը սպառ­ված են, գոր­ծի է դր­վում ա­մե­նա­կա­րող ԱԱԾ-ն, ո­րը միշտ մի քրեա­կան գործ ու­նի պա­հած «սև օր­վա» հա­մար։
ՈՒ այս­պես ա­մեն օր մեր կյան­քի, վիր­տուալ ի­րա­կա­նու­թյան, ո­րում ապ­րում են մեր բո­լոր իշ­խա­նա­վոր­նե­րը՝ շար­քա­յին չի­նով­նի­կից մինչև բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա, ան­բա­ժան մաս են կազ­մում քա­ղա­քա­կան գզվռ­տոց­նե­րը, սև-սպի­տակ խա­ղե­րը, անմ­տու­թյուն­նե­րը, չմ­տած­ված քայ­լե­րը։ Չկա քա­ղա­քա­կան օ­րա­կարգ, ա­պա­գա­յի մշակ­ված ու ի­րա­տե­սա­կան սցե­նար, գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի հս­տակ ծրա­գիր։ Հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով եր­կիր ենք զար­գաց­նում, ստա­տուս­նե­րով հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ կար­գա­վո­րում, լայ­վե­րով հա­թա­թա­ներ տա­լիս, իսկ ի­րա­կա­նու­թյուն այդ­պես էլ չենք ու­զում վե­րա­դառ­նալ։
Սեր­գեյ ՍԱ­ՂՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 4422

Մեկնաբանություններ