«Խնդրում եմ դուրս եկեք այստեղից»,- լսեցի այսօր թիկունքիցս, երբ իմ մասնագիտական իրավունքների մեջ, առանց որևէ ավելորդությունների, մեծ շտապողականությամբ հասել էի Մերգելյան ինստիտուտ` մասնակցելու «Արմպրոդէքսպո» ցուցահանդեսին: Մուտքի մոտ ստուգում անցկացնող «պահակակետից» փորձում էի պարզել, թե ինչու մեր լրատվամիջոցը հրավիրված չէ, և ինչ է նշանակում այս խտրականությունը: Թիկունքիս աննկատ հայտնված մի տղամարդ (տեսքից կարելի էր ենթադրել, որ երկրիս նախագահի թիկնապահններից էր) «ախրաննիկին» հատուկ տոնով ասաց, որ եթե լրատվամիջոցը նշված չէ, ուրեմն` դուրս եկեք այստեղից: Դուրս եկա. Ոչ միայն ես: Որոշ կազմակերպությունների և լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներ ևս դուրս հրավիրվեցին, որոնք այդպես էլ չկարողացան կատարել իրենց մասնագիտական պարտականությունը:
Հետաքրքիր է, ի՞նչ սկզբունքով են առաջնորդվել հրավիրողները, ի՞նչն է հիմք հանդիսացել, ասենք, «Իրատես de facto»-ին և շատ այլ լրատվամիջոցներին անտեսելը: Ստացվում է` ընտրո՞վի են լրատվամիջոցները, ստացվում է` ով շատ «ջան» չի ասել ՀՀ աշխատակազմին, ով բավականաչափ չի գովաբանել երկրի նախագահի ու նրա վարչակազմի գործունեությունը, ով իր հիացական խոսքը չի ասել իր հոդվածներում, չի հրավիրվել: Երկիր եմ ասել, է՜:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ