Ա՛յ Դավիթ: Սա անելու՞ բան էր, որ դու արիր... Բա քո հեր Մհերի, քո պապ Սանասարի երկրում մի ծիծ չկա՞ր, որ ուտեիր, հզորանայիր: Պարտադիր պիտի օտարի՝ Իսմիլ Խաթունի կու՞րծքը ուտեիր...
Էդ օտար կաթի հետ էլ օտարասիրությունն ու օտարամետությունը մեր ջանը գցեցիր, որ մեր հոգու հետ է դուրս գալիս մեր մարմնից:
Է՜, Դավի՜թ , Դավի՜թ...
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ