«Թատրոնի առեղծվածը նրա կենդանի շփման և հաղորդակցման մեջ է»
03.04.2020 | 01:49
Մնա տանը, թատրոն նայիր: Խոսքը հեռուստաթատրոնի մասին չէ: Այս օրերին տանը նստած կարելի է հետևել թատերական անցուդարձին, թանգարանների ցուցադրություններին, համերգ լսել: Ինչպե՞ս են այս ճգնաժամը հաղթահարում բեմի մարդիկ: Թեմայի շուրջ զրուցել ենք Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան դրամատիկական թատրոնի դերասան ԷԴԳԱՐ ՔՈՉԱՐՅԱՆԻ հետ:
-Ֆորսմաժորային իրավիճակներում անգամ կարևորվում է մշակույթի դերը: Թատրոնը մարդկանց օգնում է՝ ապրել, լացել, ծիծաղել: Թատրոնի հիմքում կենդանի շփումն է: Կորոնավիրուսի համավարակի պարագայում արգելվեց հենց կենդանի շփումը: Ինչպե՞ս ինքնակազմակերպվեցին թատրոնները: Դժվար չէ՞ թատրոն-հանդիսատես կապը պահել հեռահար, վիրտուալ շփման միջոցով:
-Այո, մի անտեսանելի միկրոբ կարողացավ փոխել ամբողջ աշխարհի ընթացքը, և թատրոնի հարցում բացառություն չեղավ: Փորձեցինք անցնել առցանց հարթակ, բայց, մեկ է, թատրոնի առեղծվածը նրա կենդանի շփման և հաղորդակցման մեջ է: Շնորհակալություն մեր հասարակայնության հետ կապերի պատասխանատու Գոռ Փելեշյանին, որ առավելագույնս ակտիվ է պահում թատրոնի ֆեսյբուքյան էջը՝ թատերասերներին ներկայացնելով ուշագրավ նյութեր, լուսանկարներ, տեղեկություններ, արխիվային տեսագրություններ և այլն:
-Այս օրերին թատերական ներկայացումներ էին հեռարձակում համացանցով: Որքան գիտեմ, Վանաձորի դրամատիկական թատրոնն էլ միացավ դրան: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում ներկայացման ցուցադրման այդ կերպին:
-Շատ լավ, սրանով մի քանի հարց է լուծվում. նախ հանդիսատեսն առնում է իր կարոտը թատրոնից (թեև ոչինչ չի փոխարինի կենդանի մթնոլորտին), թատրոնը հիշեցնում է իր ներկայացումների մասին, և վերջապես, սա հնարավորություն է թատրոնից հեռու մարդկանց այցեքարտ տալու, հաղորդակից դարձնելու թատրոնի գեղեցկությանն ու կախարդանքին:
-Ինքներդ կարողանու՞մ եք հետևել պարետի հրահանգներին, դժվարություններ, խնդիրներ առաջ չե՞ն գալիս:
-Ես իմ տեսակով մի քիչ անկարգապահ եմ ու այդքան էլ չի ստացվում հետևել հրահանգներին։ Գուցե դրանից է, որ շատ խնդիրներ չեմ ունենում:
-Մարդիկ հնարամիտ են, միշտ ապրելու կերպ են գտնում: Ի՞նչ եք արել այս ընթացքում դուք՝ մեկուսացումը ճիշտ օգտագործելու համար:
-Այն մեթոդները, որոնցով գումար եմ աշխատում, կաթվածահար են, բայց ժամանակն անպտուղ չի անցնում, գիրք եմ կարդում, ընտանիքիս հետ ավելի շատ ժամանակ անցկացնում, և շինարարական խնդիրներ կան լուծելու, նաև դրանով եմ զբաղվում։
-«Մարզավիճակը» պահպանելու առումով ի՞նչ վնաս է կրում դերասանը, որը բեմ չի բարձրանում, փորձերի չի գնում, չի խաղում...
-Դերասանին մարզավիճակում պահելու բազմաթիվ միջոցներ կան։ Պրակտիկան անշուշտ կարևորագույն գործոն է, բայց ոչ պակաս կարևոր է ինքնակրթությունը, և այս պարագայում դերասանը կարող է հարստացնել իր տեսական բազան՝ գեղարվեստական և մասնագիտական գրքեր կարդալով:
-Դուք նաև հեռուստասերիալներում եք նկարահանվել: Այս պարագայում, կարելի է ասել, օգտվում են նրանք, ովքեր սիրում են տանը նստած սերիալ նայել: Ձեր կարծիքով՝ ի՞նչ մասն են կազմում նրանք, և մեր սերիալներում առաջընթաց նկատվու՞մ է, կարո՞ղ են հետաքրքրել նաև խստապահանջ հանդիսատեսին:
-Միևնույն բանը տևաբար տեսնելը և լսելը ձևավորում է ճաշակ: Երբ նոր էր սկսվում սերիալարտադրությունը, բոլորս մտածում էինք՝ շուտով կունենանք որակական առաջընթաց և ժամանակի ընթացքում քանակը կվերածվի որակի, բայց, ցավոք, կամ չեկավ այդ ժամանակը, կամ եկավ մասամբ։ Սցենոգրաֆիան լսարան ապահովելու համար հաճախ գնում է էժան և ոչ ճիշտ միջոցների: Հիմնական «դերասանակազմում» պրոֆեսիոնալներ չեն։ ՈԻրախալի է սակայն, որ մեր դասականների գործերը էկրանավորվում են, և դա արվում է որակով։ Կարծում եմ՝ ֆիլմարտադրությունն ավելի լավ վիճակում է:
-«Արտավազդ» մրցանակաբաշխությունը չկայացավ, թատրոնի օրը դիմավորեցինք հեռահար: Որքան գիտեմ, դուք նույնպես ներկայացված եք եղել «Արտավազդի»: Ո՞ր անվանակարգում եք ներկայացվել, որ դերի համար:
-Ներկայացված էի «Երկրորդ պլանի լավագույն դերակատար» անվանակարգում՝ Մոսիի դերակատարման համար (Հ. Թումանյանի «Անուշ», բեմադրությունը՝ ժող. արտիստ Վահե Շահվերդյանի)։
-Ի՞նչ տրամադրություն, գույներ են տիրում այս օրերին Վանաձորում:
-Մինչև այս էլ Վանաձորը չէր առանձնանանում իր ակտիվությամբ, վանաձորցիներն արդեն սովոր են պասիվ կյանքի, բայց, իհարկե, ինչպես ամենուր՝ քաղաքում ավելի նկատելի է մարդկանց պակասը: Միևնույն է, այն ինձ համար աշխարհի ամենագունեղ ու կոլորիտային քաղաքներից մեկն է։
-Քանի որ մի օր անցնելու ենք բնականոն կյանքի ռեժիմին, համառոտ պատմեք ծրագրերի մասին: Ի՞նչ ներկայացումներ են սպասվում, ինչ ֆիլմեր, նախագծեր, որոնց դուք մասնակցություն ունեք:
-Թատրոնը պետք է գնա վերանորոգման, և ներկայացումների հետ կապված ամեն բան չէ, որ հստակ է։ Ֆիլմերում նկարահանվելու առաջարկներ առայժմ չկան, բայց ուժերս փորձելու եմ նաև երգարվեստում, դրա հետ կապված լուրջ քայլեր են արվում:
Զրույցը՝ Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ
Լուսանկարներ
Հեղինակի նյութեր
- Պատմության վկաները
- Վերացող ծաղիկներ
- Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
- «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
- «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
- «Դրսից մեզ վրա կարող են ազդել միայն ներսի գործիքներով»
- «Երեսուն տարի ձգվեց մեր անկախության պատմությունը, մենք շահեցի՞նք»
- Մշակույթը հեռվից հեռու պահպանելու հույսով
- Անիմացիան, աշխարհն ու մենք
- «Մեր տարածքները փոքրացան, որովհետև այդպես էլ չհասկացանք, որ պետք է խմենք մեր բաժակով»
- Արվեստի ուժը
- Նոր մատենաշարը ներկայացնում է արևմտահայ և սփյուռքյան գրողների
- Բեմը կենդանություն է ստանում առայժմ միայն մանուկների համար
- «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
- Համաշխարհային դասականների ստեղծագործությունները՝ դուդուկով
- «Բնակչությունը պատրաստ չէ, բայց տարվում են աշխատանքներ»
- Ամանորի գիշերը դիմավորելու են եկեղեցում
- «Ջազի մեջ զգացվում է ապրածդ ժամանակաշրջանը»
- «Եթե չլիներ Փելեշյանը, կարծում եմ, դեռևս գտած չէի լինի կինոյում իմ ուղին»
- «Հուշարձաններն այդ տարածքների պատկանելության անձնագրերն են»
Մեկնաբանություններ