Վերջին երկու շաբաթների բողոքի ցույցերն՝ ընդդեմ էլեկտրաէներգիայի թանկացման, հնարավորություն ընձեռեցին ՀՀ գործող վարչակազմին ցույց տալու հանրությանն ու առավել արմատական տրանմադրված ընդդիմադիրներին, որ քաղաքական ենթատեքստից զուրկ սոցիալական պահանջներով հանդես եկող և իշխանությունների հետ համագործակցությանը դրական վերաբերվող երիտասարդ ակտիվիստները կարող են ավելի մեծ արդյունքների հասնել, քան քաղաքականացված ու «վերջնագրային» պահանջներ ներկայացնող հանրային խմբերը:

Զարմանալին ու զարհուրելին ոչ այնքան այն է, որ քաղաքական «դիակներն» իրենք են հարության ձգտումներ տածում, քանզի դրա իրավունքն ու աստվածաշնորհությունը մարդկային կանոնակարգից դուրս է, այլ այն, որ սույն կերպարներին ջանում են կենդանություն պարգևել նրանց թիմակիցները, համախոհները, ով ասեք:

Բաղրամյան պողոտայի հրաշալի հայ երիտասարդներ ջան: Այս պայքարը պիտի փուլերով տարվի: Առաջին փուլում թեև ոչ լիարժեք, բայց որոշակի հաղթանակ գրանցվեց: Հիմա անհրաժեշտ է հանդարտվել, լավ ծանութեթև անել կատարվածը և լրջորեն մշակել հետագա քայլերի տակտիկան ու ստրատեգիան:

Երբ Ղարաբաղ կոմիտեի, ՀՀՇ-ի տղերքը իշխանության եկան նիհար, «սովալլուկ», վատ հագնված, ազնիվ հայացքներով, հիմնականում պարկեշտ տղերք էին: Չափավոր ապրած, ԳՀԻ-ներում, ԲՈՒՀ-երում աշխատած, գրագետ, կարդացած, վեհ, ազնիվ գաղափարներով:

Բիբինը` որը բնականաբար խորհրդային տարիների ռուսական կոռումպացված, հղփացած, մեծամիտ չինովնիկի տիպիկ օրինակ է, արհամարհեց և, ինչպես սպասվում էր, չմասնակցեց ԱԺ-ում էլեկտրաէներգիայի սակագնի թանկացման վերաբերյալ լսումներին:

Նիկոլ Փաշինյանն ու Արթուր Բաղդասարյանն, ըստ էության, նույն ճանապարհով են գնում՝ առաջինը ստեղծել է «Քաղաքացիական պայմանագիրը», երկրորդը՝ «Հայկական վերածնունդը», բայց երկուսն էլ իրականում ժողովրդի լեզվով ասած՝ «յուղ են վառում», էն էլ պոպուլիստական յուղ:

Կարծես այս երկրի վրա ապրում են մոլագարներ, ովքեր ընկել եմ իմ հետևից, ուզում են, որ ես էլ նրանց նման լեզուս դուրս գցեմ, հասկանամ-չհասկանամ, ապրեմ, չգիտակցեմ ինչ է կատարվում շուրջս, մարդը, ով այլևս կա-չկա... ու ինձ ասում են` ըմբռնումով մոտեցիր... Հը... ծիծաղս էլ չի գալիս, ոչ էլ ուզում եմ արցունք թափել, որ աչքերս զուլալվի...

Անցումային շրջանում քցելով, ալանթալանով, քաջնազարավարի, բիրդան հարստացած մեր օլիգարխները, մեծահարուստները, ռուսաստաններում, խոպաններում հարստացածները սիրում են ամեն ինչում կապկել իրար, նմանվել, ընդօրինակել, մրցավազքի մեջ մտնել…

ԺԱՄԱՆԱԿՆ է, որպեսզի մեր հայացքն ու քայլերն ուղղենք դեպի գյուղական բնակավայրերը, որտեղ արարվում են այս երկիրը պահող բոլոր բարիքները՝ բնամթերքից մինչև ինտելեկտուալ ռեսուրսներ:

Մի ռաբիսացրեք այս հասարակությանը.Ադրբեջանի լրատվամիջոցներին հարցազրույց տալը մեղք չէ։ Կրկնակի ստանդարտներ եք կիրառում, երբ ցեղասպանությունից թուրքը խոսում է՝ հերոս է, իսկ Ադրբեջանի հասարակության հետ խոսողը՝ դավաճան, հա՞։