«Պարզ եմ, չէ՞, ասում` կարելի է և՛ քննադատել, և՛ համագործակցել»

...Դառնալով լրագրողներին ՎԻԿՏՈՐ ԴԱԼԼԱՔՅԱՆԸ հանգիստ և կշռադատված դատողություններ արեց. «Ձեր շնորհիվ ես բավականին պաշտոններ եմ ստացել, ասենք` Վանաձորի քաղաքապետ, երիտասարդության և սպորտի նախարար և այլն։ Ես բոլոր մարդկանց, որոնք իմ մասին տարբեր լուրեր, տարբեր կեղծիքներ են հրապարակել, ներում եմ և հիմա պատրաստ եմ համագործակցելու նաև նրանց հետ, ովքեր ինձ անձնական վիրավորանքներ են հասցրել, իմ մասին ամեն ինչ գրել են, բացի ճշմարտությունից»։
Թե ինչո՞ւ կարևորեց անձնական խնդրի «հաշվետվությունը», դժվար է կռահել, մանավանդ որ դա այնքան էլ տեղին չէ. Դալլաքյանը բոլոր ժամանակներում (նկատի ունեմ օրենսդրական աշխատանքով զբաղվելու տարիները) եղել ու մնում է լրագրողների սպասված կիրթ զրուցակիցը։ Ինչևէ։ Նման նախաբանից հետո Դալլաքյանն այնուհետև անցում կատարեց հետաքրքրություն արթնացնող մի հարցի. «Իսկ հիմա փակագծեր եմ բացելու` լինելու եմ հանրապետության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալը, ինչպես նաև` ՀՀ նախագահի ներկայացուցիչը ԱԺ-ում»։
Անցել են շաբաթներ, ու հիմա իմ աչքի առաջ է այն տեսարանը, երբ Վիկտոր Դալլաքյանը նոր կարգավիճակով մտավ ԱԺ։ Պաշտոնական ներկայացումը րոպեի խնդիր էր, որը, չգիտես ինչու, ուղեկցվեց հատուկենտ պատգամավորների սառը և անհավես ծափողջույններով։
Գործընկերներիս «թասիբը քաշելով», պարտավորված եմ զգում հորդորելու պարոն Դալլաքյանին, որ նա շարունակի իր որդեգրած հանդուրժողականության կուրսը` հենց ԱԺ-ի պատերի ներքո, որտեղ և կայանում են ճիշտ ու սխալ «ծնունդները», հետո նոր` ի հայտ եկող պապաները մտացածին լուրերի տարածման համար գտնում են համապատասխան աղբյուրները։ Կարծում եմ, Դալլաքյանին դա հեշտությամբ կհաջողվի, քանի որ նա այսուհետ իրականացնելու է բազմապրոֆիլ գործունեություն, օրինակ, արտահերթ ելույթի իրավունք ԱԺ-ում, կառավարության և պատգամավորների օրենսդրական նախաձեռնությունների եզրակացությունների համակարգումը, ներկայացնելու է ՀՀ նախագահի տեսակետը ԱԺ-ում և, մի փոքր պակաս կարևոր, հետևելու է մամուլի հրապարակումներին։ Ընդ որում, «տեղաշարժվելու» ճանապարհին նա ոչ մի խոչընդոտ չի կարող ունենալ, որովհետև հատկապես համագործակցելու է ԱԺ-ի բոլոր խմբակցությունների հետ, առանց որևէ մեկին թարս կամ շիտակ աչքով նայելու։ Ի դեպ, նա միակն է, որ 17 տարվա պառլամենտական չընդհատվող «ստաժից» հետո իրավունք է ձեռք բերել տարաբնույթ առիթներով քննադատելու ոչ միայն իշխող քաղաքական ուժերին, այլև հանրապետության երեք նախագահներին։ Իմ միակ հարցն էլ հենց այս դաշտից էր, և, կարծում եմ, շատերին կհետաքրքրի։

-Պարոն Դալլաքյան, արդյո՞ք ՀՀ նախագահները միշտ ըմբռնումով են ընդունել իրենց հասցեին արված Ձեր քննադատությունները։ Ինչո՞վ են ավարտվել դրանք` խնդիրների լուծմա՞մբ, թե՞...
-Նախ ասեմ, որ մենք քարանձավում չենք ապրում, այո՛, ես համագործակցել եմ Հայաստանի առաջին, երկրորդ և երրորդ նախագահների հետ և իմ ելույթներում քննադատել եմ Հայաստանի առաջին, երկրորդ և երրորդ նախագահներին, որովհետև ես սիրում եմ իմ երկիրը և իմ աշխատանքը։ Պարզ եմ, չէ՞, ասում` կարելի է և՛ քննադատել, և՛ համագործակցել։ Թող ինքնագովեստ չհնչի, եթե հիշեցնեմ, որ անկախ Հայաստանի միակ պատգամավորն եմ, որի հեղինակած և ԱԺ-ի ընդունած օրենսդրական 83 նախաձեռնությունները վավերացրել են Հայաստանի երեք նախագահները։ Այսինքն, սա համագործակցության դասական օրինակ է։
-Համագործակցությունն ինչպիսի՞ արդյունքներ է արձանագրել։
-Թաքցնելու ոչինչ չկա, և դա պետք է բոլորս գիտակցենք` իմ քննադատությունները մշտապես տեղ են հասել և վերածվել օրենսդրական նախաձեռնությունների։ Բերեմ օրինակներ թվերով։ Հանրապետության առաջին նախագահին քննադատել եմ, և նրա իշխանության օրոք ընդունվել է 12 օրենք։ Ռոբերտ Քոչարյանի դեպքում` 50։ Գործող նախագահին քննադատել եմ դեռևս այն ժամանակ, երբ նա վարչապետ էր։ 2007-ի դեկտեմբերի 6-ին, կառավարության հարցուպատասխանի ժամանակ, ես առաջարկեցի քննարկել աղետի գոտու խնդիրները։ Քսանչորս օր անց ՀՀ վարչապետն արձագանքեց, և մենք եղանք Վանաձորում։ Մեր առաջին համագործակցության արդյունքում կառավարությունը հատկացրեց 80 մլրդ դրամ, իսկ 2000-ին ընդունվեց օրենք աղետի գոտու վերականգնման մասին։ Երկրորդ` առաջարկել եմ ստեղծել հանձնաժողով հայկական տպագրության 500-ամյակը նշելու համար։ Ընդունվել է, և հենց իմ առաջարկությամբ է, որ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն Երևանը հռչակեց Գրքի համաշխարհային մայրաքաղաք։ Հաջորդը` առաջարկել եմ նախագահին ստեղծել Հանրային խորհուրդ` օրենսդրական նախաձեռնության իրավունքով։ Դա ևս ընդունվեց։ Որպես Սևանա լճի մասին օրենքի հեղինակ, իմ քննադատության-համագործակցության արդյունքում է, որ Սերժ Սարգսյանը համաձայնեց ստեղծել համապատասխան հանձնաժողով։ Քանի որ սիրում եմ օրենսդրական գործունեությունը, այս ընթացքում և նախորդ ԱԺ-ում արդեն մշակվել են 20-ից ավելի օրենսդրական նախաձեռնություններ, այդ թվում` տեղեկատվական ազատության, մարդու իրավունքների հետ կապված հիմնախնդիրների մասին և այլն, և կան համապատասխան մեխանիզմներ, որ ես դրանք ներկայացնեմ ԱԺ-ին։ Մի խոսքով, քննադատելը և համագործակցելը միանգամայն տեղավորվում են ԱԺ-ի պատգամավորի գործառույթներում։

Վահե ՄԵԼԻՔՅԱՆ

Հ. Գ.- Ո՞Ւմ է ավելի շատ քննադատել Վիկտոր Դալլաքյանը` Լևոն Տեր-Պետրոսյանի՞ն, Ռոբերտ Քոչարյանի՞ն, թե՞ Սերժ Սարգսյանին։ Կա՞ նման վիճակագրություն։ Եվ կամ` որքա՞ն են ճիշտ քննադատությունների տեսակարար կշիռն ու ընդունված օրենսդրական նախաձեռնությունների համադրումը, հետևապես, ինչու ոչ, նաև` եզրակացության հանգելը։ Մի բան, այնուամենայնիվ, պարզ է` ՀՀ առաջին նախագահի օրոք ընդունվել է 12, երկրորդի օրոք` 50, երրորդի դեպքում` 21 օրենսդրական նախաձեռնություն։ Երրորդ ցուցանիշը, իհարկե, կարող է աճել, բայց նա գործող նախագահին այլևս չի կարող քննադատել նույնպիսի ջանադրությամբ` ինչ առաջ։

Հեղինակի նյութեր

• «Կա­մա­վոր պար­տա­դիր» հի­մունք­նե­րով դո­նո­րը
• Նա չս­տեց. եր­կի­րը, ի­րոք, վե­րա­ծեց ա­ր­յան ծո­վի (բայց ո՛չ կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի խրա­մատ­նե­րում)
• Ինք­նա­խա­բեու­թ­յան դրսևո­րում­ներ
• Դի­վա­նա­գի­տա­կան ստա­խո­սու­թ­յուն
• Դե­բի­տո­րա­կան պարտ­քի հա­վա­քագ­րու­մը դա­տա­կան կար­գո՞վ, թե՞ բաժ­նե­մա­սա­յին սե­փա­կա­նա­տե­րե­րի ար­դա­րա­ցու­մը դա­տա­րա­նով
• Կար­միր կո­վը կա­շին չի փո­խում
• Փա­շին յան տա­լը փա­շի­ն­յա­նա­կան հո­գե­կերտ­ված­քո՞վ, թե՞ թա­վի­շով
• Տիգ­րան ՈՒ­րի­խա­ն­յանն ու՜ր, վար­չա­պետն ու Էդ­մոն Մա­րու­ք­յա­նը ուր
• Կայ­ծից բոց կբռնկ­վի, իսկ էլ­ցան­ցում՝ թքած ու­նեն
• Հա­մակ­րան­քից՝ հա­կակ­րանք, հա­կակ­րան­քից՝ հա­կազ­դե­ցու­թ­յուն
• Հա­խուռն մտ­քի գե­նե­րա­ցու­մը «ստուկ» է տա­լու
• Որ­տեղ է թաղ­ված շան գլու­խը
• Տի­կին Շու­շա­նիկն ու մի­ջազ­գա­յին մա­կար­դա­կի ան­հա­մա­պա­տաս­խա­նու­թ­յու­նը
• Հե­տո­ղոր­մ­յա մայր թատ­րո­նում
• Ո՞վ է անվս­տա­հու­թ­յուն հայտ­նո­ղը, ժո­ղո­վու՞ր­դը, թե՞ իմ­քայ­լա­կան իշ­խա­նու­թ­յու­նը
• Ե՛վ կույր եք, և՛ խուլ, և՛ համր
• Բնամ­թեր­քի փո­խա­րի­նի­չը` բա­ռամ­թերք
• Ար­թուր Վա­նե­ցյա­ն. «Թող իմ հրա­ժա­րա­կա­նը լի­նի «կանգ առ»-ի սթա­փեց­նող քայ­լը»
• Անկու­մը միշտ էլ անս­պա­սե­լի է վրա հաս­նում, շատ էլ ցա­վոտ է լի­նում
• Թո­շա­կա­ռուն տե­ղին հի­շեց ան­դաս­տիա­րա­կի մո­րը

Մեկնաբանություններ