Պատկերացնում եք՝ ի՞նչ կլիներ, եթե մարդիկ միշտ մտածեին այնպես, ինչպես մտածում է մեծամասնությունը: Ես ուրախ եմ, որ իմ կարծիքը երբեք չի համընկել մեծամասնության կարծիքի հետ: Ցավոք, համարյա բոլոր դեպքերում կյանքը ցույց է տվել, որ չեմ սխալվել: Ես առաջին հերթին պատասխանատու եմ խղճիս առաջ, ու իմ կյանքն անտանելի դժվար է ստացվել, որովհետև միշտ ձգտել եմ հաշտ ապրել խղճիս հետ:

Ժողովուրդը գահին նոր թագավոր է կարգում։ Նախկին թագավորը նրան երեք ծրար է տալիս՝ ասելով. -Հենց դժվար լինի, հերթով կբացես ու կկարդաս։

Ոչ մեկին տրված չէ հաղթանակի մշտականություն և ոչ մեկին վիճակված չէ անդադար պարտությունը:

1. Շարժումը պետք է հայտարարի ներկա հայկական իշխանություններն ու սահմանադրությունը հակազգային-հակապետական և օրենքից դուրս։ Նաև սրան սատարող շրջապատը պետք է հայտարարվի որպես հանցագործների խումբ, մնա ազատության մեջ, որոշները` տնային բանտարկության պայմաններում, բայց իրավունք չունենան Հայաստանի սահմանները լքելու` մինչև նոր իրավականով ամեն մեկի հանցանքների պարզելը և պատժելը։

Վերջին գիշերն է, որ քնում ես տանը: Առավոտը կարթնանաս ուրիշ տեղ ու կլսես բարև օտար լեզվով: Այստեղ քեզ ոչ թարս են նայում, ոչ էլ շիտակ, այստեղ քեզ ուղղակի չեն նայում:

Այս խորհրդածության գործնական եզրակացությունը թող լինի մեր ժողովրդի բոլոր խավերի մեջ Ավետարանի խոսքը տարածելը, բացատրելը, մեր եկեղեցական արարողություններն ու ծիսակատարությունները հասկանալի դարձնելը և ժողովրդին ու մեր մանուկներին, պատանիներին հոգևոր աղոթքներ ու եկեղեցական երգեր սովորեցնելը: Ահա թե ինչու մեր մտքի մեջ գաղափարը ծնվեց մեր քիչ իմացածից բաժին հանել մեր ընթերցասեր ժողովրդին և այսպիսով օգտակար լինել հոգևոր կյանքի ամրապնդմանը:

Գորտն ասում է ճային. -Ինձ հետդ վեր տար, էլի, բարեկամ ճայ: Այս տղմոտ ջրի մեջ ապրելուց հոգնել եմ ես:

Ես, որպես քաղաքացի, միացել եմ Սրբազան երթին` իմ անհամաձայնությունը հայտնելով ներկայիս դեֆակտո իշխանության վարած թուրքամետ քաղաքականությանը...

Ոչ թե Հայաստանի սահմաններն են վերարտադրվելու (ինչպես ճղճղում է կապիտուլյանտը), այլ` 1. Քրիստոնեությունն ենք վերընդունելու,

Կնքահայր էի: Որոշեցինք սանիկներիս մկրտության արարողությունը Սևանի կղզու եկեղեցում անել: Առավոտյան մի քանի մեքենաներով ճամփա ընկանք: Տեղ հասանք, բարձրացանք կղզի և… այ քեզ անակնկալ, պարզվեց՝ ոչ մի հոգևորական չկա: Մոմավաճառն ասաց, որ միայն շաբաթ-կիրակի են տեղում լինում: Շատ տհաճ իրավիճակ էր: Չգիտեի, թե ինչ էր պետք անել: