1991 թվականից հետո, երբ փլուզեցին ԽՍՀՄ-ը, ՄԱԿ անվտանգության խորհուրդը դարձավ մեկ պետության` ԱՄՆ-ի շահերը սպասարկող գործիք։ Եվ դրանից աշխարհում հակամարտությունները միայն ավելացան, իսկ այլ պետությունների կողոպտման ծավալները բազմապատկվեցին։ Եվ չնայած ՄԱԿ ԱԽ-ում Ռուսաստանն ու Չինաստանը ունեին VETO-ի իրավունք, սակայն փորձը ցույց տվեց, որ ԱՄՆ-ը և իր դաշնակիցները, ուժեղի իրավունքով, կարող էին անտեսել ԱԽ-ում ընդունված ցանկացած բանաձև կամ գործել առանց ՄԱԿ ԱԽ սանկցիայի։ Կգա մի օր, երբ ՄԱԿ ԱԽ-ը իրոք կդառնա անկախ, և ՄԱԿ-ը իրոք կկարողանա աշխարհում օբյեկտիվորեն և անաչառ հարցեր լուծել։
Սակայն դա տեղի ունենալու համար բազմաբևեռ աշխարհը, ինչի համար պայքարում է Ռուսաստանը, պետք է իրականություն դառնա։ Իսկ դա երկար գործընթաց է։ Այսօր Հայաստանի և Արցախի մասով ՄԱԿ ԱԽ բանաձևերը կարող են օգուտ տալ, եթե դրանց ընդունումը ուղղված է մեր տարածաշրջանում ՆԱՏՕ-ին և իր անդամ հանդիսացող Թուրքիային իրական կյանքում և գործնականում զսպող ուժի՝ Ռուսաստանի դերը Հարավային Կովկասում միջազգայնորեն ամրապնդելուն։ ՄԱԿ ԱԽ մյուս բոլոր բանաձևերն ու հայտարարությունները (նույնիսկ ամենահայամետ թվացող), որոնցով ամրագրված և ամրապնդված չի Ռուսաստանի գործնական դերը, ուղղված են միայն Ռուսաստանի զինական ներկայությունը Հարավային Կովկասից դուրս դնելու գործընթացին նպաստելուն։
Հետևաբար, ուղղված են նաև տարածշրջանում Թուրքիայի բացարձակ գերակայությունը հաստատելուն և նոր հայոց ցեղասպանություն իրագործելուն՝ ֆրանսիական մարսելյեզի հնչյունների ներքո։ Բնական է և մեր շահերից է բխում, որպեսզի հայ ժողովրդի համար ծուղակ հանդիսացող բանաձևերն ու հայտարարությունները մերժվեն մեր դաշնակից Ռուսաստանի կողմից։
Հայկ Այվազյան