70-ականների սկզբին Զառա Տոնիկյանը Հայաստանի երաժշտական խմբի հետ մեկնում է Մոսկվա` հյուրախաղերի: Համերգասրահ են հասնում, և պարզվում է` Զառան կորցրել է անձնագիրը: Մարտին Վարդազարյանը մի կերպ կարողանում է ներս տանել երգչուհուն...

Ես ավելի ընդարձակ եղա, քան ծովը մեղքի` ափերի վրա հիասթափության ավազների, և իմ ոտնահետքերը փուչ խեցիներ եղան․․․

Թեթև, մերկ բոլորովին, երբ կանգնեմ քո առաջ, ի՞նչ եմ տալու, Տե՛ր, տվածիդ դիմաց:

Լքված օրերի թևերի վրա հանդերձանքներ է կարում աշունը, և կարկատանի ձևերը նրա տերևներից են, որ դեռ խշշում են:

7-րդ դասարանի «Հայ ժողովրդի պատմության» դասագրքի կապակցությամբ ԿԳՄՍ-ի և դասագրքի քննադատությանը ամեն կերպ հակաճառող նախարար Ժաննա Անդրեասյանի պարտությունը բնավ չի նշանակում այս պատմության ավարտը...

Հիշողության ակը կրկին խցանվել է, ջրհորի խորքում մնացած արցունքի դառնության մեջ Ոսկե ձկնիկը նորից է մահացել:

Երևանի բերդն ունի հարյուրամյակների պատմություն: Այն քանդվել է 1930-ականներին, երբ Երևանը վերակառուցվում էր: Նրա տարածքում այսօր Արարատ Կոնյակի գործարանն է: Երևանի բերդը եղել է պաշտպանական շինություն, որը բազմիցս գրավվել է տարբեր ուժերի կողմից: Այն բազմիցս քանդվել է, վերակառուցվել է:

Ներկայացնում եմ ձեր դատին Ալեքսանդրապոլի պայմանագրի կետերը, որը Հայաստանի փաստացի թրքացման ամրագրումն էր 1920-ի դեկտեմբերի 2-ի լույս 3-ի գիշերը կնքվեց աղետալի հայ-թուրքական Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը։

Համաձայն հայ պատմիչների վկայությունների՝ Ամարասի վանքի եկեղեցին հիմնադրել է Գրիգոր Լուսավորիչը 4-րդ դարի սկզբին։ Եկեղեցու արևելյան կողմում է թաղված Աղվանքում քրիստոնեություն տարածելուն ուղղված իր առաքելության ընթացքում 338-ին նահատակված Գրիգորիսը։ 5-րդ դարի սկզբին Մեսրոպ Մաշտոցն Ամարասի վանքում բացում է Արցախի առաջին դպրոցը։ Ըստ Մովսես Կաղանկատվացու՝ 489 թվականին Աղվանքի Վաչագան Գ Բարեպաշտ թագավորը Ամարասում վերագտնում է Գրիգորիսի գերեզմանի տեղը և վրան մատուռ կառուցում՝ միաժամանակ ավարտին հասցնելով նաև եկեղեցու կառուցման աշխատանքները։ V դարից Ամարասի վանքը դառնում է երկրամասի խոշոր կրոնական կենտրոն և եպիսկոպոսանիստ։ 821 թվականին վանքն ասպատակում են արաբները։

Վաղուց քեզ սիրո խոսքեր չեմ ասել, չեմ երդվել լինել միշտ հավատարիմ, աչքս բացել եմ ու քեզ եմ տեսել՝ երբեմն՝ տգեղ, շատ հաճախ՝ թերի...