Գևորգ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ. Ընկած մարդուն ոտքով հարվածներ հասցնելը պակաս դաժանություն չէ

Վերջին շրջանում անչափ ու անհարկի շատացել են ծեծի միջոցով մարդկանց սպանելու դեպքերը: Գործնականում ի՞նչ է նշանակում անզեն կռվի արդյունքում մարդ սպանելը՝ միայն այն, որ գերակշռող քանակով և «ոչխարի հոտի» բնազդով ոմանք շարունակում են մահացու հարվածներ հասցնել արդեն գետնին ընկած ու ակնհայտ անօգնական մարդկանց: Որպես կանոն, այլ կերպ մարդ չի մահանում, պարզապես ստանում է մարմնական վնասվածքներ: 1984-2010թթ. մասնագիտական աշխատանքի մեջ եմ եղել, բազմաթիվ տհաճ միջադեպերի ու ոճրագործությունների հետ եմ առնչվել, սակայն բացահայտ եղանակով իրականացվող այս ճղճիմ երևույթի այսչափ տարածվածության երբեք չեմ հանդիպել: Ձեռքերին ու ոտքերին ազատություն տալու այսպիսի բռի մոլուցքը, ինչը բացառապես բնորոշ է նենգ, կոմպլեքսավորված ու թույլ սուբյեկտներին, աննկարագրելի վտանգավոր է: Ժամանակն է մի պահ հեռանալ կարծրատիպերից և ելակետ ընդունել այն, որ իբր միայն զինված մարդն է կատարում առանձին դաժանությամբ սպանություն. ընկած մարդուն ոտքով հարվածներ հասցնելը պակաս դաժանություն չէ: Իսկ, եթե հեռանանք իրավական եզրույթներից, դա դաժանություն չէ, այլ մարդկային էության ամբողջական կորուստ: Երևույթի պատճառներին առանձին կանդրադառնամ ծավալուն հոդվածով, սա չափազանց մտահոգիչ է, սրա հետևանքներն անդառնալի ծանր են լինելու:

Մեկնաբանություններ