Քչերն են ավելի լավ տիրապետում բողոքի և պրոտեստի աճի անատոմիային, քան՝ Փաշինյանը: Դատելով նրանից, թե ինչպես է երկրում բոլորիս ուղեղը իշխանական և թշնամական քաղաքական աղանդավորական քարոզչամեքենան լցնում ինֆոտեռորով, կարելի պնդել, որ պրոտեստը, այն էլ դեռ լոկալ և պասիվ պրոտեստը, ոչ միայն անհանգստացրել է իշխանություններին, այլև նրանք պատկերացնում են ակտիվ պրոտեստի ավերիչ էֆեկտն իրենց նկատմամբ: Այժմ գործում է ծավալվող պրոտեստը բարուրում խեղդելու մեթոդը:
Երեք մակարդակով գործողություն՝ հանրային-հոգևոր-քաղաքական:
Հանրային պրոտեստը չլռելն է, խոսելն ու պահանջելն է, վտանգները գիտակցելն ու դիմադրելն է, գերակայություններն ընկալելն է, պատրաստակամություն հայտնելն է, փոքր և մեծ միջավայրերում անհամաձայնությունը, միտք, կարծիք ազդարարելն ու տարածելն է և, վերջապես, լինելը:
Հոգևոր պրոտեստը հանրային պրոտեստին տեր կանգնելն է, հավատավոր համայնքի կողքին կանգնելը, բարոյականի ու ազգայինի պահպանմանն ու պաշտպանմանը հովանավորելը:
Քաղաքական պրոտեստը, վերևում նշված երկու մակարդակներից սնուցվելով, քաղաքական առաջարկ անելն է, դեղատոմս առաջարկելն է, որը պետք է ունենա գոնե կարճաժամկետ հորիզոն, լիդերային տեսք և խոհեմություն:
Հանրային և հոգևոր մակարդակներն առկա են: Իշխանությունը գիտի, որ վերջին ակորդը քաղաքականում է լինելու, և ամեն բան անելու է այն չեզոքացնելու համար. որքան ամրանան հանրային և հոգևոր մակարդակները, այնքան առայժմ կաղացող քաղաքականը կամրանա: Գիտեմ, որ դժգոհություններն ու հիասթափությունը քաղաքականից մեծ են, բայց հավատացեք, որ այլ տարբերակ չկա, պետք է ամուր լինել և ստիպել, որ քաղաքականը ևս ձևավորվի ու աշխատի, դա ուրիշ որևէ մեկը չի անելու, բացի մեզանից:
Վլադիմիր Մարտիրոսյան