Բրյուսելում՝ ինչպես Գրանադայում։ Ապրիլի 5-ին Հայաստանի ձևական մասնակցությամբ բանակցում էին Արևմուտքը, Թուրքիան ու Ադրբեջանը։ Բանակցում էին Հայաստանի վրա, Ռուսաստանի ու Իրանի դեմ (Արցախի թեման փակ էր, քանզի այդ հարցով հավաքվել էին 2022-ի հոկտեմբերի 6-ին Պրահայում ու մեկ տարի անց համատեղ ուժերով էթնիկ զտում իրականացրել)։
Ալիևն ու Էրդողանը չէին մասնակցում ՀՀ-ԵՄ-ԱՄՆ ձևաչափով հանդիպմանը, բայց նրանք շատ ավելի լրջորեն էին ներգրավված քննարկումների մեջ, քան՝ Նիկոլ Փաշինյանը, ում վերապահված էր Ռուսաստանի և Իրանի դեմ թափահարվող արևմտաթուրքական խրտվիլակի դերակատարումը։
Ուրսուլա ֆոն դեր Լայենն ու Էնթոնի Բլինքենը բրյուսելյան հանդիպումից առաջ Ադրբեջանի հետ ճշտեցին եռակողմ հանդիպման օրակարգն ու Հայաստանի ուկրաինացման գինը։ Այդ գինը վճարելու է Հայաստանը, շահառուն լինելու է Ադրբեջանը, ատամները սրելու է Իսրայելը, օգտվելու է Թուրքիան, աշխարհաքաղաքական հարցեր է լուծելու Արևմուտքը։
Դատելով ամենից՝ Ալիևի ախորժակն այնքան անսահմանափակ է, որ նա որևէ քարտեզի չի համաձայնում ՀՀ-ի հետ սահմանագծման ու սահմանազատման համար։ Դա նշանակում է, որ Ալիևը ոչ թե Տավուշի, Սյունիքի, Արարատի, Գեղարքունիքի, Վայոց Ձորի մարզերից է կտորներ պահանջում, այլ ամբողջ Հայաստանն է համարում ադրբեջանական։ Բոլորն այս մասին գիտեն, բայց ձև են անում, որ չգիտեն և համատեղ ուղարկում են հայ ժողովրդին դեպի «ինքնիշխան» կառափնարան։ Ամեն մեկն իր շահն է հետապնդում, ինչը բնական է, և անմեղսունակություն է ուրիշներից նեղանալն այն բանի համար, որ մեր հաշվին իրենց շահերն են հետապնդում։
Միակ մարդը, որից կրկին պետք է ոչ թե նեղանալ, այլ հաշիվ պահանջել ու վռնդել, Նիկոլ Փաշինյանն է, ով, հանուն իր անձնական շահի, աշխարհաքաղաքական բախումների զոհասեղանին է դրել Հայաստանը (դրանից առաջ Արցախն էր)։
Հ․Գ․ Շատ քննարկվեց ԵՄ-ի խոստացած 270 միլիոն եվրոյի թեման։ Մինչդեռ քննարկման առարկան ոչ թե Հայաստանի վաճառքի գինը պետք է լիներ, այլ այն, որ Հայաստանը չի վաճառվում։ Ցանկացած գնով։
Անդրանիկ Թևանյան