ԱԺ իշխանական թափթփուկների երեսներն եմ տեսնում ու հիշում Հադրութի եւ արցախյան այլ վայրերի անտառներում պատերազմից 50 օր անց լքված, բախտի քմահաճույքին թողնված տղերքի մասին։
Հետո նորից նայում եմ սրանց լպիրշ պահվածքին ու հիշում թուրքի ձեռքերում առ այսօր մնացած հարյուրից ավել մեր զինվովականների մասին։
Հետո կրկին սրանց բարոյազուրկ զանգվածն է գալիս էկրանին ու հիշում եմ հազարավոր դեռեւս անանուն զոհերի, սառնարաններում պարկերով պահվող մասունքների մասին։
Հետո հիշում եմ երեկ երեկոյան Արցախում կռիվ տվող անհայտ տղերքի եւ երեք օր առաջ «վրիպակներով» զոհվածների ցուցակը տանել-բերելու մասին։
Ու մտածում եմ, թե մենք ինչ համբերատար ու բարեգութ ժողովուրդ ենք...