Ազգադավը ինչպե՞ս այրվի ազգի ցավով, երբ տառաճանաչ չէ, երբ համբալը նստած է մեջը՝ ոտքերը լայն բացած: Դիկտատուրան իշխանություն է, որն անմիջականորեն հենվում է բռնության վրա և կաշկանդված չէ ոչ մի օրենքով: Բռնության մեջ երկար չես կարող ապրել, իսկ այսօր շատերը սրա-նրա լծի տակ հրամաններ են կատարում: Մարդը գերագույն արժեք է, իսկ մեզ մոտ, բավական չէ, մարդն այլևս որևէ նշանակություն չունի, դեռ կան մարդիկ, ովքեր բռնությունների, սպանությունների միջոցով ուզում են ինքնահաստատվել: Տգիտությունն այլևս սահմաններ չի ճանաչում, և, արի ու տես, որ տգիտությունը խրախուսվում է մեր երկրում, որովհետև ստրկություն են սովորեցնում, խաբել ու անարգել: Բնության մեջ չկա թուլություն, բայց այսօր մարդը կարող է հաղթել թուլությանն ու ծակել քարը, իսկ քար ծակողը մոլախոտ է: Ազգադավն ինչպե՞ս այրվի ազգի ցավով, երբ այբ-բեն էլ չգիտի: