Իսկ իրականում նման ծանր վիճակի մեջ հայտնվեցինք, որովհետև Փաշինյանի գերխնդիրը ոչ թե խաղաղությունն է, այլ Ռուսաստանին Հայաստանից հեռացնելը:

Երեկ Բաքվի բռնապետ Ալիևը իր շատ ծավալուն ելույթի ժամանակ մի քանի անգամ Հայաստանի Հանրապետությունը կոչել է «Արևմտյան Ադրբեջան» ու նշել, որ հայերը «եկվոր» են իրենց իսկ պետությունում ու ապրում են ադրբեջանցիներին «պատկանող» տարածքներում...

Պետք է վերջ դնել այն խոսույթին, թե թշնամին ռազմի դաշտում հային հաղթել է:

Այսօր Իլհամ Ալիևը հնչեցրել է հին ու նոր մի քանի պահանջներ՝ ադրբեջանցի փախստականների վերադարձ Հայաստան, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի լուծարման մասին փաստաթուղթ համաձայնեցնել ու փոխել Հայաստանի Սահմանադրությունը։

Մարտին Քեմփբելի «Պատիժ» ֆիլմում (Մեծ Բրիտանիա, ԱՄՆ, 2010 թ. գլխավոր դերում՝ Մել Գիբսոն) կա մի դրվագ, երբ անվտանգության խորհրդական Ջիլբերը (նրան մարմնավորում է անգլիացի դերասան, ի դեպ, լոնդոնցի Ռեյ ՈՒինսթոնը), որ խնդիր ուներ «հետքերը խճճել», որոշակի մարդկային հանգամանքներից ելնելով, վերացնում է կառավարության ներկայացուցիչներին, որոնք այդ «հետքեր խճճելու» պատվիրատուներն էին, ըստ էության: Առհասարակ, լավ ֆիլմ է, եթե չեք դիտել, նայեք:

Մի թեմա կա, որը, կարծես, «խնամքով շրջանցում են» տարբեր շրջանակներ։ Տարիներ շարունակ հայկական մեդիա դաշտը լցված էր նյութերով, թե Ռուսաստանը չի թողնում, որ էժան իրանական գազը մտնի Հայաստան։ Իսկ այսօր պարզվում է, որ Իրանը պատրաստվում է տարեկան 109 միլիարդ կուբամետր գազ ներկրել Ռուսաստանից, որն ապագայում պլանավորում է արտահանել հարևան երկրներ։ Ներկրման ողջ ծախսերը հոգալու է ռուսական կողմը, իսկ գործարքի արդյունքում ենթադրվում է, որ Իրանը կդառնա գազային կենտրոն։

Իլհամը Հայաստանի հետ հարաբերությունները (ավելի ճիշտ՝ պահանջները) ոչ թե փաթեթային, այլ փուլային տարբերակով է կառուցել։

Սև խոյերը սովորաբար չեն հետևում հոտին, քանի որ ժամանակ առ ժամանակ հոտը բառացիորեն սխալ ճանապարհով է գնում:

Սպասե՞լ հայ - ադրբեջանական խաղաղության պայմանագրի կնքմանը ներկա աշխարհա- քաղաքական զաարգացումների իրավիճակում: Ո՛չ: Դա կլինի անիմաստ սպասում:

Ճակատագրի հեգնանքով Արտակարգ իրավիճակների նախարարությունը լուծարվեց հենց Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության տարիներին: