Նոր ավտոբուս էի նստել։ Հարյուր դրամից բացի ուրիշ ոչինչ չէր աշխատում։ Մեկը տոմս էր առել, պահեց էն սարքի վրա, սարքը շան տեղ չդրեց։ Ստիպված՝ պայուսակը փորփրեց, 200 դրամանոց գտավ։ Վարորդի հետևը նստած մի տատիկ պատրաստակամությամբ գրպանից երկու հատ 100 դրամանոց հանեց ու ամբողջ ավտոբուսի նախանձոտ հայացքների տակ՝ մանրեց։
Հետո էս պատրաստակամ տատիկը շատ կասկածելի իրազեկվածությամբ բարձրաձայն հայտարարեց, որ բանկերը լիքը հարյուր դրամներ են ստացել ու էսօրվանից պարտավոր են բոլոր ուզողներին տալ, ու ընդհանրապես՝ ամեն ինչ շատ լավ ա, բացի բողոքավոր քաղաքացիներից։
Հաճելի ա, երբ տենց տեղեկացված տատիկներ ունենք, հատկապես՝ ավտոբուսներում։ Ուզում էի՝ հարցնեի, թե Դոնալդ Թրամբը երբ ա ԱՄՆ-ի բյուջեն ընդունելու, բայց մի օրինապահ քաղաքացի խնդրեց առաջանալ, այսինքն՝ հետ գնալ, ու ստիպված շարժվեցի դեպի ավտոբուսի խորքը։
Չէ՛, երևում ա մեր բուհերում պետք ա գիտական ուղևորաբանություն առարկա մտցնեն։
Հենրիկ Պիպոյան