Վիրուսակիր օրը բացում է ճպռոտ աչքերը, և մանրամրջյուն ու բյուրախայթ մտքերի բանակները անցնում են հարձակման...

Այն ո՞վ է ասում, թե Նազար չկա, Եվ նազարական ավազակ չկա, Իբր հեքիաթ է Նազարը եղել, Իբր վաղուց ենք Նազարին թաղել:

Հեռուստաթատրոնի գանձարանում կա մի արժեք. Գրիգոր Զոհրապի հայտնի նովելի հիման վրա բեմադրված համանուն ֆիլմ-ներկայացումը ՝ «Զաբուղոն» («Գիշերվան մարդը»):

1-ին դարի սկզբին՝ Արտաշեսյան արքայական դինաստիայի անկումից հետո, Հայաստանը կանգնեց նոր արքայատոհմ ունենալու խնդրի առջև։

Բարմեն, մի բաժակ օղի լցրու ինձ ու լավ հետևիր՝ միշտ լիքը լինի, կարծես, շրջան են գծել Երկրիս շուրջ սատանայական ծայրով կարկինի...

Նկարիչների միության երկրորդ հարկի ցուցասրահում բացվել է Արցախի նկարիչների ցուցահանդեսը:

Եվ ի՞նչ մնաց մեզ ապրելու, ախր, վայ թե բան չմնաց (սոսկ շնչելը չեմ ակնարկում, ողջ լինելը դեռ ապրել չի)․․․

Սուրբ Հովհաննես եկեղեցի, հայկական միջնադարյան կրոնական կառույց այժմյան Իրանի Սոհրոլ քաղաքում՝ Արևելյան Ադրբեջանի Շաբեստար մարզում։

Ամեն օր Վիսբադենի Բիսմարկռինգից քաղաքի կենտրոնում գտնվող իր արվեստանոցն է քայլերն ուղղում եզրավոր գլխարկը գլխին, թխահեր, պարթեւահասակ, վեհատես, անհաղորդ թվացող մարդը, ում Վիսբադենում շատերն են ճանաչում: Ով գիտի, թե այդ ճանապարհին հետագայում որքան բաներ են ազդելու ճանաչված գեղանկարիչ, խեցեգործ ՎԱՆ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆԻ ներաշխարհի վրա, որոնք վաղը սերմերի նման ցանելու է կտավին՝ դարձնի գեղանկար կամ քանդակ... Ստորեւ՝ հարցազրույց նրա հետ։

Սովորաբար մարդու ճակատագիրը գաղտնի է պահվում այդ նույն մարդուց: Եվ կարծես դիտավորյալ այնպիսի տեղում է գրված՝ ճակատին, որ մարդ կարդալ չկարողանա: Ոչ մի կերպ: