Նւիրում եմ կարօտով լի բոլոր պապիկներին եւ մամիկներին

Երբ հօրս կորցրի, որբացա, դարձա որբ, կէս որբ:
Իսկ երբ կորցրի նաեւ մօրս, կրկին որբացայ, դարձայ նորէն որբ, այս անգամ սակայն կատարեալ որբ` հօրն ու մօրը կորցրած որբ:
Երբ ծնուեց առաջին թոռնիկս, հոգիս զգաց, որ այլեւս կատարեալ որբ չեմ, ծնողներիցս մէկն է կենդանացել, չը նայած նրանցից որեւէ մէկի անունը չի կրում, բայց դե այս դարում քչերն են անցեալ դարի անուններից օգտւում:
Եվ ահա ինձ թւաց, որ կիսաորբ եմ, կէս որբ: Իսկ երբ Ամենակալի կամօք ծնուեց երկրորդ թոռնիկս, արդէն զգացի, որ այլեւս որբ չեմ, ո՛չ կատարեալ եւ ո՛չ էլ` կէս:
Բայց ինչ հայ, երբ անդադար ենթարկուած չես ճակատագրի քմահաճոյքին:
Եվ ահա մի խենթ օր, գերիմացականութեամբ որոշուեց, որ թոռնիկներս պէտք է ապրեն մեզանից հազարաւոր մղոններ հեռո՜ւ-հեռու՝ օվկիանոսներից այն կողմ, օվկիանոսի միւս ափին:
Արդէն ճակատագրի քմահաճոյքը կատարեալ էր, ու ես նորից ինձ որբացած զգացի: Եւ այդ պահից հոգուս վրայ ծանրացաւ` թոռնիկների կարօտից բոլոր պապիկների եւ մամիկների հոգու որբութեան ցաւը:
Միշտ տրամաբանական է թուացել, որ մարդս որբանում է մի անգամ, այն էլ երբ կորցնում է ծնողներին: Բայց արի ու տես, որ կան խեղճ պապիկներ ու մամիկներ, որ որբանում են դարձեալ, երբ նրանք զրկւում են թոռնիկների ներկայութիւնը վայելելուց:
Խեղճ կրկնակի որբեր, որբ պապիկներ եւ մամիկներ: Ես ուզում եմ ձեր արցունքները սրբել իմ արցունքներով։
Հոգիս մրսում է որբութեան ցաւից ...

Ռազմեն
Վիեննա
22.08.2013

Մեկնաբանություններ