Անցած մեկ- երկու օրերի ընթացքում շատերն անդրադարձան այն հարցին, թե ինչու Ռուսաստանի ԱԽ քարտուղար Սերգեյ Շոյգուն Թեհրանից հետո ժամանեց Բաքու: Ոմանք անգամ դավրապաշտական վարկածներ հյուսեցին Հայաստանի դեմ «ռուս- ադրբեջանական հերթական գործարքի» մասին:

Երբ Արցախում մենք փառատոներ էինք անում՝ թուրքը զինվում էր։ Երբ Արցախում լավագույն կադրերին հանում, հալածում էին՝ թուրքը հզորանում էր։

Հիսուս, առաջնորդիր մեր ընթացքը, որ չլինի թե մոլորվենք ճամփին:

Ազատի՛չդ Քրիստոս, ազատի՛ր ինձ ձմեռային մեղքերի դառնաշունչ հողմերից, պայծառացրու՛ և ջերմացրու՛ խավարած ու սառած հոգիս և ցողի՛ր Քո շնորհի ջերմության ցողը սրտիս խորհուրդների անդաստանում:

16 տարի առաջ ազատասեր վրացիք հասան իրենց մուրազին՝ կործանեցին Վրաստանը, քանի որ որոշեցին եվրոպացի դառնալ, մտնել եվրատլանտյան դաշինք: Այն ժամանակվա ամերիկյան պաշտպանության նախարար Ռոբերտ Գեյթսը հրահանգել էր Սաակաշվիլի Միշիկոյին՝ դու ունես 4 օր, քանի Պուտինը Պեկինում է, Ցխինվալի հարցը լուծիր: Սա էլ լուծեց՝ հարձակվելով ռուս խաղաղապահների վրա, հետո գրավեց քաղաքը: Հետո դուրս շպրտվեց, ռուսական ուժերը հասան Թբիլիսի, բայց զարմանալի մեծահոգությամբ քաղաք չմտան, Սաակաշվիլիի ռեժիմը չտապալեցին:

Հայ-ադրբեջանական խաղաղության պայմանագրում Զանգեզուրի միջանցքի հարցը չներառելու որոշումը որոշակիորեն հստակեցնում է Հարավային Կովկասով անցնող Հյուսիս-Հարավ ու Արևելք-Արևմուտք ծրագրերի հեռանկարները:

Ակնհայտ է, որ Զանգեզուրի միջանցքի գլխավոր շահառուները Թուրքիան, Ադրբեջանն ու Հավաքական Արևմուտքն են։

Հակիրճ` ռազմա - ստրատեգիական տեսանկյունից բացարձակ անիմաստ, ՈՒկրաինային ոչինչ չտվող, Կուրսկի մարզ տակտիկական ներխուժման իրական նպատակի մասին:

ՈՒկրաինան ճիշտ, բայց վտանգավոր մարտավարություն է ընտրել՝ գործողություններ հակառակորդի տարածքում։ Սա պատերազմի ոսկե կանոններից մեկն է հաջողության հասնելու համար՝ ռազմական գործողությունները տեղափոխել հակառակորդի դաշտ։ Մարտավարական առումով սա ճիշտ քայլ է, բայց այ ռազմավարական առումով՝ ծայր աստիճան վտանգավոր։ ՈՒկրաինան պետք է գրեթե հարյուր տոկոսով վստահ լինի, որ կարող է հետ մղել ռուսական զորքն այն տարածքներից, որոնց վրա, մեծ հավանականությամբ, մոտ շրջանում հարձակում կգործի ՌԴ-ն։

Որպես Նորայր Մուշեղյանի նախկին սան եմ ասում՝ օլիմպիական խաղերում կոնկրետ Արթուրի նկատմամբ ցուցաբերվել է բացահայտ անարդար մրցավարություն. անբեկանելի կանոն է, երբ հակառակորդն արդեն երկու ոտքով կանգնած է գորգից դուրս, որևէ հնարքի համար նրան այլևս միավոր չի տրվում։