Ոմանք կասեն՝ Նիկոլի բախտը բերում ա, որ սենց օրով սենց անձրևներա, ոմանք կասեն՝ Նիկոլը որքան մնա, էս աղետները մեզանից անպակաս են լինելու, քպականները, իհարկե, կասեն՝ գնացեք աղետից տուժածներին օգնեք (դրանք սահման պահելու էին ուղարկում 44-ից հետո), բայց ոստիկաններին, ներքին զորքերին բերել տնգել են հրապարակի, կառավարական դաչաների մատույցներում, փոխարենը իրոք ուղարկեն իրենց ծառայությունը կատարելու, իրոք անհրաժեշտ վայրում։
Ես էլ էն կարծիքին եմ, որ այո, այս ամենը խոսում-խոսում ենք, բայց փաստը մեկն է․ Աստված իրոք մեզ փորձում է, կարծես հերթական անգամ հարց է տալիս՝ հը՞, հայեր, իրո՞ք ուզում եք ձեր սեփական պետությունն ունենալ, որովհետև եթե էդքան չեք ուզում, պատրաստ չեք անգամ անձրևի տակ կանգնել ու դիմանալ, իմանամ՝ գլուխ չդնեմ հետներդ։ Հլը որ ինչ տեսել է, քիչ է, դեռ լուրջ զրկանքներ ու կամքի իրական դրսևորումներ պետք է լինեն, որ կարողանանք նաև ինքներս մեզ համոզել, որ մեզ համար արժեք է պետություն ու հայրենիք ունենալը։
Մենք 30 տարի մեր ունեցածը, վստահ եմ, դեռ մինչ հիմա ըստ արժանվույն չենք գնահատել, դրա համար եմ մտածում, որ դեռ փորձարկվում ենք։
Սևակ Հակոբյան