Ընտրությունների որակը նույնն է

Ինչքան ուզում ես կառավարման համակարգ ու ԸՕ բարեփոխիր, տեղամասերը լցրու նորագույն սարքավորումներով, ընտրության որակը դրանից չի բարելավվում: Հիմա պարզապես տարբեր խախտումներն արվում են «տեխնոլոգիապես փաթեթավորված»: Օրվա ընթացքում լսեցինք գրեթե նույն ընտրախախտումների մասին, որոնք կյանքի «իրավունք» են վաստակել անցած քսան տարիների ընթացքում: Իհարկե, հիմա լցոնումների ժամանակներն անցել են, բայց համատարած է ընտրակաշառքը, որը, ինչպե ցույց տվեց Կոնդի այսօրվա դեպքը, չի բացահայտվում անգամ այն ժամանակ, երբ բռնվել է փող տալու, վերցնելու կոնկրետ դեպք: Չի բացահայտվում, որովհետև փող վերցնող հազարավոր մարդիկ դառնում են համակարգի հանցագործությունների մեղսակից, եթե կուզեք` մասնակից: Բայց պետք չէ մարդկանց մեղադրել, դատապարտել, որովհետև ընտրակաշառքը գործոն է դառնում, երբ ընտրողներն այլընտրանք, փակուղին հաղթահարելու ելք չեն տեսնում: Մարդիկ ներքուստ զգում են, համոզված են, որ Հայաստանում իշխանություն չի փոխվելու և առաջնորդվում են «շնից մազ պոկելը քյար է» տրամաբանությամբ:

Հայաստանում վաղուց քաղաքականություն չկա. ընտրարշավը, իր մեկ ամսով, ընտրությունները, իրենց մեկ օրով, չէին կարող բեկումնային փոփոխության բերել և, մեծ հաշվով, արտացոլում են ապաքաղաքական այն վիճակը, որ կա երկրում:
Ռուբեն Բաբայանը` քաղաքացիական մտածողությամբ ու արժանապատվությամբ բացառիկ մտավորականը, հույսը դրել է քաղաքակրթական փոքրամասնության վրա: ՈՒ ճիշտ է արել, որովհետև որակը, նորը, կրեատիվը կախված են հենց այդ մարդկանց էլեկտորալ վարքագծից: Բայց այս ընտրությունները կորսված են նաև այս առումով: Առավելագույնը` «քաղաքակրթական փոքրամասնությունը» կարող է մի աղոտ լույս լինել այն մեծ խավարում, որն ապրիլի 2-ի անտարբեր մեծամասնության ընտրության հետևանք է: Չնայած, մխիթարվենք աղոտ լույսով ու նրանով, որ խավարը համատարած ու անշրջելի չէ:

Սարգիս ԱՐԾՐՈՒՆԻ

Մեկնաբանություններ