Իմ կյանքի երեսն ալիքներ շպրտող ծովն իր խորքերում մասունքներ էր թաղել, որոնք երբեմն հիմա են արթնանում, երբ ալեբախումներից հոգնած՝ հետ եմ նայում այնտեղ, ուր դեռ նոր էր բացվում իր ծովի երեսը:
Աստծո գործերն անքննելի են. երբեմն կարող է մի ամբողջ հեծելազոր հանել մեկ հոգու դեմ, երբեմն էլ, իր մեկ հյուլեն պաշտպանելու համար, տներ, թագավորություններ, ողջ մոլորակը գլխիվայր շուռ տալ:
Սահուն գծված պլանով եկանք փակուղի, որի մեջ ենք առնվել 2018-ի մայիսից:
Պարզ թվաբանություն է. նախ՝ ծրագրված պարտությամբ ու զոհերով ջարդեցին մեր ողնաշարը, հետո էլ՝ հանձնումները, ռուսին թուլացնելը, գլուխը խառնելը:
ՈՒղիղ մեկ տարի է՝ թուրքը նստած է Իշխանասարի բարձունքներին, ասել է թե՝ Սյունիքի գլխին և նշանակետի տակ է պահում Գորիս քաղաքն ու Սիսիանը, Գորիս-Երևան մայրուղին:
Եվ երբ հնչեց ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ՀՌՉԱԿԱԳԻՐԸ, ու երբ եռագույն ու երփնագիր ծիածան կապվեց Մռավից՝ Արագած և Թարթառից՝ Արաքս, հակապետական և ապազգային նեքինապետերը սանձեցին երկիրը Հայկազյան, կարմիր նժույգը նրանց ծառայեց որպես մոխրագույն երիվար։
Եվ ահա առերեսվեցինք մեր պատմության հերթական ցնցակաթված:
Հնարավոր է, որ մեր տարածաշրջանում ու մեր ճակատագրում որևէ բան փոխվի, եթե ԱՄՆ-ի ու Ռուսաստանի միջև ուկրաինական կոնֆլիկտը հասնի իր հետապնդած նպատակներին ու, ըստ այդմ էլ, կամաց կամաց մոտենա իր ավարտին։