2020 թվականի նոյեմբերի 10-ի եռակողմ հայտարարությունից հետո Արցախի շուրջ ստեղծվել էր սկզբունքորեն նոր իրավիճակ։ Առաջին անգամ, նոյեմբերի 10-ի ստորագրմամբ Հայաստանի Հանրապետությունը ոչ միայն հանդես եկավ որպես կոնֆլիկտի մաս, այլ նաև կոնֆլիկտի պատճառ՝ միակողմանի հանձնելով Արցախի ինքնահռչակ հանրապետության մի շարք տարածքներ...
Օրերս մի նեղ միջոցառում-հավաքույթի ժամանակ (բարեգործություն էի արել. ատենախոսություն էի խմբագրել` անվճար) ներկաներից մեկը, ում վաղուց էի ճանաչում, ճռճռան, հուզաթաթավ բաներ էր ասում հայրենիքի ու հայրենյաց կորստի մասին։
Հայաստանի առողջապահության նախարարի պաշտոնը զբաղեցնող Անահիտ Ավանեսյանն իր ղեկավարած նախարարության համապատասխան աշխատակիցների հետ միասին, Նիկոլ հայադավը, Ավինյանը, որը ժամանակին կորոնավիրուսային համավարակին առնչվող շտաբն էր ղեկավարում, պետք է դատվեն:
Այս տարածքը գտնվում է Երևանի Մանթաշյան 2 հասցեում: Ըստ ցուցանակի, այստեղ պետք է գտնվի «Հայաստանի էլեկտրական ցանցեր» ՓԲԸ-ի կենտրոն ՏՀՏ-ի «Արևմուտք» էներգաիրացման շրջանի Շենգավիթ և Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանների սպասարկման գրասենյակը, որն աշխատանքային ժամերին փակ է:
«Հայկական օրակարգ» նախագծի շրջանակներում սկսում եմ հանդիպում-զրույցների շարք հանրային, քաղաքական գործիչների հետ, ովքեր ունեն ոչ միայն հստակ դիրքորոշում, այլև՝ պատկերացումներ և առաջարկներ՝ այսօրվա բարդագույն իրավիճակի լուծումների մասին...
«Երրորդ համաշխարհային պատերազմը» նոր երանգներ է ստանում: Այն ընթանում է շատ յուրահատուկ ելևէջներով, հիբրիդային բաղադրիչներով և կրում է միջնորդավորված բնույթ: Սկիզբը ես կհամարեի սիրիական իրադարձությունները և Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին: Առաջինը՝ պատասխան էր «արաբական գարուն» կոչվող գունավոր հեղափոխությունների ներթափանցմանը Սիրիա, հաջորդը՝ Կիևում հաղթանակած եվրամայդանին...