Գերադասում եմ «դարձի» եկած քայլիստներին չանդրադառնալ, բայց սույն ադրբեջանագետուհին ոչ թե փորձում է մոռանալ իր «այլանդակ» քայլիստական անցյալը, այլ «ռեմբոլամիշ» է լինում, թե բա «պատերազմից հետո Նիկոլի աչքերին նայել եմ ու «տու-տու-տու...»:
Տաթև, երևի Նիկոլի աչքերի մեջ նայելուց հետո էիր ՆիկոլիԴ սատարող հարցազրույցներ տալիս ու հպարտանում, որ Ադրբեջանը մեզ հաղթել է մեծ կորուստների գնով, շատ լավ հասկանալով, որ «նպատակն արդարացնում է միջոցները» և ազերիները պատրաստ էին մեզ հաղթելու համար մի քանի անգամ ավելի զոհեր տալ:
Ի դեպ, այդ ժամանակվա քայլիստուհի Տաթևը մի տողով չանդրադարձավ իր ֆյուրերի դավաճանությանը և նրա պատճառով մեր ունեցած ահռելի թվով զոհերին:
Ներկայիս հականիկոլական Տաթևը մինչև 2021 թվի ԱԺ արտահերթ ընտրությունները շարունակեց մնալ քայլիստների շարքում և մոլի հականիկոլական դարձավ ընտրություններից հետո:
Տաթև, Նիկոլի երեսին ինչ-որ բան ասել պետք չէր, քանի որ նա թքած ունի ասածներիդ վրա:
Դու պետք է մանդատդ շպրտեիր Նիկոլի երեսին, դուռը շրխկացնեիր այդ դավաճանի և նրան սպասարկողների երեսին ու դուրս գայիր ԱԺ-ից:
Բայց չարեցիր, լուռ էիր մինչև դեպուտատությանդ վերջը:
Տաթև՛, անցյալիդ «ռեմբոյական» դրվագներին էլ չանդրադառնաս, շատ ծիծաղելի ես դառնում:
Քո արածի վերաբերյալ ռուսները լավ պատասխան ունեն. «После обеда горчица не нужна»...
Գագիկ ՀԱՄԲԱՐՅԱՆ
Հ.Գ.
Ի դեպ, նախապատերազմյան նիկոլապաշտ խայտառակ հարցազրույցներիդ ու մեկնաբանություններիդ չեմ էլ անդրադառնա...