Սահմանադրական բարեփոխումների առնչությամբ ընթացող «ձեռնամարտը», ինչպես և սպասվում էր, անչափ անողոք ու «կորուստներով» մեկնարկեց:

Փետրվարի 5-ին բարգավաճ Հայաստանի մայրաքաղաք Աբովյանում հանդիպեցին ոչիշխանական քաղաքական-հասարակական ուժերը: Փաստը ինքնին կարևոր է ու հետաքրքիր:

Երբ Պետրոսը գնում էր Երուսաղեմ, ուղեկցող պատանի աշակերտը հարցրեց` որո՞ւ երթաս, տեր (ո՞ւր ես գնում, տեր): Պետրոսը պատասխանեց. -Գնում եմ Երուսաղեմ խաչվելու:

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը տիկնոջ ուղեկցությամբ մասնակցել է փետրվարի 6-ին Մյունխենում անցկացված անվտանգության հարցերով համաժողովին և ելույթ է ունեցել էներգետիկ անվտանգության հարցերին նվիրված կլոր սեղանի ժամանակ:

Կոստան Զարյանն է ասել: Անցյալ դարասկզբին: Բայց հիմա էլ նույնն է: Հունվարի 12-ից համարյա մեկ ամիս է անցել՝ մի քանի օր պակաս, նույնքան անսպասելի տարբեր իրադարձություններ հաջորդեցին Գյումրիի սպանություններին՝ օրվա թիվ 1 քննարկումը դառնալով:

Փորձենք հասկանալ՝ Բերձորի քաոսը որքանով էր կառավարելի, ով էր այն կառավարում, մնացյալքը որքան «փայ» ունեին այնտեղ:

Հունվարի վերջերից աշխարհը սկսել է ծանոթանալ մի ամբողջ շարք իրադարձությունների նուրբ մանրամասներին, որոնք 1,5-2 տարի է, ինչ պայթեցնում են երկրների ու ամբողջ տարածաշրջանների տեղեկատվական տարածությունները։ Այ, օրինակ, վերցնենք 2015 թ. հունվարի 22-ին Պակիստանի Լահոր քաղաքում ձերբակալված Յուսեֆ ալ Սալաֆիի` «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման պարագլուխներից մեկի հայտնությունները (անկեղծ ասած` վաղուց սպասվող)։

Սկսվել է փետրվարը: Օրացուցային հիշեցումը անտեղի կլիներ, եթե խոսքը չվերաբերեր հայոց փետրվարին, ամիս, որ հայոց նոր պետականության ու նոր պատմության սկիզբը դրեց: Ամիս, որ Լեռնային Ղարաբաղի պատմության նոր էջ գրեց:

Հերթական իրադարձությունը եղավ, որ չպիտի լիներ: Հունվարի 31-ին Երևանից Լեռնային Ղարաբաղ մեկնող «Հիմնադիր խորհրդարանի» ավտոշարասյան մասնակիցներին ծեծել են, ջարդել մեքենաների ապակիները, պոկել դրոշները: Առաջին արձագանքը՝ խայտառակություն:

Հովիկ Աբրահամյանի անցած ուղին անչափ հետաքրքիր է` զուտ գեղափիլիսոփայական առումով: Ինչպես շատերին, նրան նույնպես կերտում է միջավայրը: