Փաստորեն, Արցախը ոչ մեկին էլ պետք չէր: Ո՛չ պայմանական «նախկիններին», ո՛չ էլ, առավել ևս, այն ուրացած «ներկաներին»:

Միջանցք ստանալուն ուղղված Ադրբեջանի մարտավարությունը կերպափոխման է ենթարկվել, և հիմա Բաքուն փորձում է խաղարկել արտաքին դերակատարների հանգամանքը։

Հետխորհրդային տարածքի թուրքերը, որոնց ծնեցին ու բազմացրին բոլշևիկները, կատարյալ անառակ որդիներ են, ափսոս, Ռեմբրանդտը չկա, սրանց էլ նկարեր:

Ինչո՞ւ Ադրբեջանը ջարդեց մեզ. այս հարցին դեռ չենք տվել իրական ազնիվ ու պարզ պատասխանը, այն է՝ որովհետև այս փուլում ավելի լուրջ պետություն էր։ Ալիևին հաջողվեց տարիների ընթացքում շատ ավելի լուրջ պետություն կառուցել. ոչ միայն փողով ու ոչ միայն բանակ։ Լուրջ պետություններն են լուրջ դաշնակիցներ ձեռք բերում, լուրջ նպատակներ դնում, լուրջ համակարգեր ստեղծում, լուրջ հաշվարկներ անում և հակառակորդին (տվյալ դեպքում՝ մեզ) լուրջ սխալի վրա բռնացնում ու ջարդում։

Այսօր հանրային կարծիքում արմատավորված է միտքն առ այն, որ արցախյան ողբերգությունը ռուսների ձեռքի գործն է:

Թուրքիայի զբոսաշրջության նախարարն ասում է՝ մարքեթինգի հին ձևերը, երբ ուղղակի գովազդվում էր Թուրքիան, իրենց սպառել են։ Ըստ նախարարի՝ որպեսզի նոր որակներ ստանան և առաջ անցնեն մրցակիցներից, այսուհետ կիրառելու են արհեստական բանականության տարրեր։ Առաջին հերթին այնպես են անելու, որ ChatGPT-ն ու դրա նման նեյրոցանցերը Թուրքիայի մասին միայն լավը ասեն։

Ուկրաինական բանակի հրամանատար Վալերի Զալուժնին The Economist-ում տեղադրված հոդվածում վերլուծել է պատերազմը։

Այն, որ Հայաստանի իշխանությունը ոչ մի երկրի քաղաքական կամ հանրային կուլիսներում հարգանք ու վստահություն չի վայելում` կարծում եմ նորություն չէ:

2023-ի սեպտեմբերի 23-ին ՀՀ ԱԱԾ-ն պաշտոնական հաղորդագրություն տարածվեց Ալբերտ Բազեյանի ու ևս յոթ հոգու կողմից իշխանությունը յուրացնելու նախապատրաստության դեպքի վերաբերյալ, իսկ այսօր նոր հաղորդագրություն է տարածվել հինգ անձից բաղկացած մեկ այլ խմբի կողմից «Հյուսիսային տերևաթափ» անվամբ ահաբեկչության նախապատրաստության մասին:

Ընդամենը երկու բառով կարելի է բնութագրել Հայաստանը զավթած խմբավորման քաղաքականությունը' դենացիֆիկացիա եւ դեմիլիտարիզացիա, այսինքն, ապաազգայնականացում և ապառազմականացում։