Սեպտեմբերի 19-ի հարձակումը Ադրբեջանը ներկայացրեց որպես «հակաահաբեկչական գործողություն»։ ՀՀ իշխանությունների հանցագործ թողտվությամբ՝ այդ ձևակերպումը մտավ միջազգային օրակարգ։
Ռուբեն Վարդանյանին էլ առաջադրվել է ահաբեկչության ֆինանսավորման մեղադանք։
«Ռուսը մեր բարեկա՞մն է, թե՞ թշնամին, իսկ ամերիկացին կփրկի՞». այս հարցը, իմ կարծիքով, տալիս են կամ հիրավի ազնիվ մարդիկ, կամ ուղղորդված քարոզիչները, որոնք հաճախ իրենք էլ չեն պատկերացնում հարցի խորությունը, դե գործ է՝ անում են։
Հիմա եկել է ժամանակը, որ գործով ու իրական քայլերով ապացուցենք շախմատային գերտերություն լինելու մեր կարգավիճակը։ Իսկ ավելի ճիշտ՝ կյանքի ու մահու հարց է դառնում Բաքվի հաշվարկներն ու ծրագրերը ճիշտ կռահելն ու չեզոքացնելը։
Վերջին ողբերգական իրադարձությունները, Արցախի փաստացի կորուստը և հայերի հեռանալը իրենց հողից, բազում կարծիքներ են առաջացրել: Եթե մի բան տեղի է ունեցել, ապա կա պատճառ, կա հեղինակ: Եվ անգամ այս պրիիտիվ հարցում հայ հանրության շարքերում չկա կոնսենսուս:
Արցախում պարտադիր պետք է մնան միայն ադրբեջացիներն ու ռուս խաղաղապահները։ Ինչ-որ ժամանակ: Վերջիններս կարող են օգտակար ու շահեկան ներկայություն ունենալ հայ բնակչության ունեցվածքի թալանի ժամանակ արյունալի բախումները կանխարգելելու և այդ պրոցեսը խաղաղ ու ստեղծարար եղանակով իրականացնելու համար։
Արևմուտքում Ռուսաստանի թշնամիները ջանասիրաբար մոտեցնում են Երրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբը՝ ուշադրություն չդարձնելով Մոսկվայի նախազգուշացնող ազդանշաններին։ Դեռ մեկ ամիս առաջ ՏԱՍՍ-ին տված հարցազրույցում նման հայտարարությամբ է հանդես եկել ՌԴ Անվտանգության խորհրդի ղեկավարի տեղակալ Դմիտրի Մեդվեդևը։
Հայ-ռուսական հարաբերությունները շարունակվում են լարված մնալ:
Գրեթե ամենօրյա ռեժիմով՝ զախարովյան լիրիկաների, պեսկովյան հեգնանքների, մեդվեդևյան խոհա-փիլիսոափայությունների ու լավրովյան խրատների ականատեսն ենք:
Բոլոր լրատվամիջոցները ուրախացած, իրար հերթ չտալով, թմբկահարում են, որ ՄԱԿ-ը դիտորդներ է ուղարկում Արցախ:
Հիմա էլ հայ չկա, ու գնում են, որ ի՞նչ անեն, ի՞նչ են դիտելու, ի՞նչ են գրանցելու...
Պահպանողական կուսակցությունը (ՊԿ) հիմքեր ունի վիճարկելու Հայաստանի Հանրապետության անձնագիրը կրող Սամվել Շահրամանյանի՝ Լեռնային Ղարաբաղի (Արցախի) Հանրապետության գոյությունը դադարեցնելու, գերատեսչական ենթակայության բոլոր պետական հիմնարկները և կազմակերպությունները լուծարելու մասին 2023 թվականի սեպտեմբերի 28-ի հրամանագրի օրինականությունը, քանի որ`
50 տարի առաջ այս օրը՝ 1974թ. հուլիսի 20-ին, թուրքական բանակը Կիպրոսում «խաղաղություն հաստատելու» պատրվակով ներխուժեց կղզի։ Շուրջ երկու ամսվա ընթացքում Թուրքիայի զինված ուժերը գրավեցին Միջերկրական ծովում գտնվող անկախ պետության՝ Կիպրոսի Հանրապետության տարածքի շուրջ 40 %-ը և մինչ օրս այնտեղ են։
Ավելին, Կիպրոսի օկուպացված հյուսիսային հատվածում Թուրքիան հռչակել է «Հյուսիսային Կիպրոսի Թուրքական Հանրապետությունը»...