Տարբեր տեղաշարժեր վկայում են, որ Իսրայելը փորձելու է ընդդեմ Իրանի խաղարկել ադրբեջանական «քեյսը»: Առաջիկայում հավանաբար կտեսնենք զենքի ու ռազմամթերքի նոր տեղաշարժեր դեպի Ադրբեջան։

Հայաստանի ողնաշարը վտանգված է: Մինչ քաոսի ու պերմանենտ սթրեսի ենթարկված, պառակտված, այլայլված ու հիասթափված ժողովուրդը կքննարկի, թե Պուտինն ինչ ասաց, Բատյան ինչ հեգնեց, Էրդողանն ինչ ակնարկեց, Ռաիսին ինչ հուսադրեց, Իրանի Հեղափոխության պահապանների կորպուսի հրամանատարն ինչ պատրաստակամություն հայտնեց, Միշել-Մակրոն-Շոլց եռակոմբինացիան ինչ հավաստիացումներ տվեց և թե ԵԽԽՎ-ում մերոնք ինչպես Ադրբեջանի ներկայացուցչի «պորտը տեղը դրեցին»՝ ԱՄՆ Պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը մի խումբ կոնգրեսմենների զգուշացրեց, որ առաջիկա շաբաթների ընթացքում Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի հարավ ներխուժելու իրական վտանգ կա:

Ա՛յ իրանագետ, իսրայելագետ ու ընդհանրապես Մերձավոր Արևելագետ «մասնագետներ», չհոգնեցի՞ք 1979 թ. սկսած, փայտփորիկի ռիթմով նույն շաբլոն միտքը կրկնել՝ Իսրայելը կխփի Իրանին, կամ Իրանը՝ Իսրայելին:

Անկասկած է, որ բոլոր մարդիկ, անկախ իրենց կյանքի պայմաններից, ինչպես նաև կենդանական աշխարհի բոլոր ներկայացուցիչները ձգտում են իրենց գոյության հարատևմանը։

Պատերազմները ներկա աշխարհում երեք բանի համար են՝ 1. լոգիստիկա, 2. ստրատեգիական հումք, 3. բարձր տեխնոլոգիա:

Պաղեստինա-իսրայելական հակամարտությունն իր ուղիղ ազդեցությունն է գործում գազի շուկայի վրա: Մասնավորապես, արդեն ավելի քան 20%-ով կրճատվել է արդյունահանումը իսրայելական «Թամար» և «Լևիաթան» գազային հանքավայրերում: Արդյունքում նվազել է գազի արտահանումը Եգիպտոսի գազավերամշակման գործարաններ, որտեղից «երկնագույն վառելիքը» մատակարարվում է մի քանի ուղղություններով, հիմնականում՝ Եվրոպա:

«Իսրայելը չեղարկել է պատերազմի բոլոր կանոնները, ռազմական դատարաններ չեն լինի, իսրայելական զինվորները որևէ պատասխանատվություն չեն կրի»,- այսպես խոսեց Իսրայելի պաշտպանության նախարար Յոավ Գալանտը (Նիցշեի ականջը կանչի):

Այս մասին սրտի խոր կսկիծով հայտնում է Politico պարբերականը՝ հղում կատարելով բարձրաստիճան անանուն աղբյուրների: Անձամբ ինձ համար զարմանալի բան չկա. իհարկե, Ադրբեջանը կհարձակվի Հայաստանի վրա Սյունիքի, Սևանի, Վայոց Ձորի օտարման բարձր ու վեհ նպատակով, որոնք էդքան պետք են Միացյալ Նահանգներին:

Արցախյան «44-օրյա պատերազմը» կարծես պարզորոշ և ակնհայտ ցույց տվեց և հաստատեց «Բայրաքթարների»՝ ԱԹՍ-ների ռազմական-մարտավարական, տնտեսական նպատակահարմարությունն ու արդյունավետությունը:

Կհանգեցնի՞ պաղեստինա-իսրայելական պատերազմը միջազգային նավթային ճգնաժամի: Շատերի կարծիքով՝ դրա հավանականությունը բավականին բարձր է: Զուգահեռներ են անցկացվում 1973 թ. արաբա-իսրայելական 4-րդ պատերազմի հետ, որի հետևանքով համաշխարհային նավթի շուկան հայտնվեց 20-րդ դարի ամենածանր ճգնաժամի պայմաններում: