Deutsche Welle կայքի թուրքական բաժինը հաղորդում է, որ միջազգային և անվտանգության հարցերի գերմանական ինստիտուտը զեկույցում նշել է, որ Թուրքիան գնալով «մեկուսանում է Արևմուտքից» և արդեն Եվրոպայում ընկալվում է որպես «վտանգավոր գործընկեր»։

Կարևոր չէ՝ ԱՄՆ ընտրություններում կհաղթի Ջո Բայդենը, թե Դնալդ Թրամփը, ամերիկյան ընդհանուր գաղափարն այլևս չկա և գուցե կորսվել է ընդհանրապես՝ գրել է Ռիկե Խավերցը Die Zeit-ում:

Le Figaro-ի հարցազրույցը պատմաբան, քաղաքագետ Ահմեդ Ինսելի հետ.

Նոյեմբերի 3-ին ԱՄՆ 46-րդ նախագահի ընտրություններում մինչև այսօր հայտնի չէ հաղթողը, թեպետ և Դոնալդ Թրամփը, և Ջո Բայդենը հայտարարել են իրենց հաղթանակը: Դոնալդ Թրամփի հայտարարություններն առաջացրել են փորձագետների, քաղաքական գործիչների և ԶԼՄ-ների մտահոգությունը։

Այս­տեղ ար­ժե մեջ­բե­րել մինչև հոկ­տեմ­բե­րի կե­սերն ԱՄՆ-ից ստաց­ված գնա­հա­տա­կան­նե­րը։ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի պատ­ճա­ռով Ադր­բե­ջա­նի և Հա­յաս­տա­նի զին­ված հա­կա­մար­տու­թյան վեր­սկ­սու­մը ԱՄՆ-ը և Թուր­քիան դնում է վե­ճի հա­կա­ռակ կող­մե­րում, բայց ոչ այն­քան, որ­քան կա­րող է թվալ դի­տորդ­նե­րի մե­ծա­մաս­նու­թյա­նը, թուր­քա­կան տե­ղե­կատ­վա­կան-վեր­լու­ծա­կան «Ահ­վալ» լրատ­վա­մի­ջո­ցում հոկ­տեմ­բե­րի 13-ին գրել էր ա­մե­րի­կա­ցի քա­ղա­քա­կան մեկ­նա­բան Էդ­վարդ Սթա­ֆոր­դը։ 

Պա­տե­րազ­մի մեկ­նար­կից հե­տո քո­ղարկ­ված կամ բա­ցա­հայտ հն­չող ա­մե­նաար­դիա­կան հար­ցե­րից մեկն այն է‚ թե ի­րա­կա­նում ինչ սպա­սել Ռու­սաս­տա­նի Դաշ­նու­թյու­նից այս բար­դա­գույն ի­րա­վի­ճա­կում։

Երբ Թուր­քիա­յի ԱԳ նա­խա­րար Մևլութ Չա­վու­շօղ­լուն նո­յեմ­բե­րի 1-ին Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիևի հետ հան­դիպ­մա­նը հայ­տա­րա­րում է, որ Բաք­վում է Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վի նա­խա­գա­հը, կգա Պ նա­խա­րա­րը և «այլ գոր­ծըն­կեր­ներ», ա­սում է՝ «Մենք նա­խա­գա­հի հանձ­նա­րա­րու­թյունն ու­նենք Ադր­բե­ջա­նին միայ­նակ չթող­նել այս գոր­ծըն­թա­ցում, պար­բե­րա­բար այ­ցե­լել Բա­քու և հա­մա­տեղ գոր­ծել», ի՞նչ են ա­նում Բաք­վում Իլ­համ Ա­լիևն ու Զա­քիր Հա­սա­նո­վը:

Մի քանի շաբաթ Թուրքիան Կովկաս է ուղարկում սիրիացի զինյալների: Նրանք պիտի կյանքի կոչեն Թուրքիայի նախագահի մեծապետական ֆանտազիաները, և շատերը կյանքով են հատուցում՝ գրում է Der Spiegel-ը:

Թուր­քիան ինչ-որ մի խո­շոր ու դա­վա­դիր բան է ծրագ­րել ու պատ­րաստ­վում է ի­րա­կա­նաց­նե­լու հա­յե­րիս հան­դեպ, հնա­րա­վոր է, Ադր­բե­ջա­նի զին­ված ու­ժե­րի և մի­ջազ­գա­յին ա­հա­բե­կիչ­նե­րի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի զու­գորդ­մամբ: Այս հե­տևու­թյա­նը կա­րե­լի է հան­գել ո­րո­շա­կի փաս­տե­րի ու տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի հի­ման վրա ստորև կա­տար­ված վեր­լու­ծու­թյան ար­դյուն­քում: Հա­մե­նայն դեպս, պետք է պատ­րաստ լի­նել ա­մեն ին­չի:

Դա­տե­լով ըստ ա­մե­նայ­նի, Ի­րա­նի և Ռու­սաս­տա­նի նա­խա­գահ­ներ Հա­սան Ռո­հա­նին և Վլա­դի­միր Պու­տի­նը նույն­պես ինչ-որ չա­փով դժ­գոհ էին 2020 թ. հոկ­տեմ­բե­րի 10-ի ցե­րեկ­վա ար­դյունք­նե­րից։ Նրանց միջև կա­յա­ցել է չնա­խա­տես­ված հե­ռա­խո­սազ­րույց, ին­չի մա­սին նշ­ված է Պու­տի­նի պաշ­տո­նա­կան կայ­քում։