Արցախի շրջափակմանը զուգահեռ՝ Ադրբեջանը ամեն օր ավելի է մեծացնում տեղեկատվական գրոհը, ավելի շատ կեղծ տեղեկություններ է տարածում, փորձում է Արցախում անընդհատ խուճապ ու վախ մտցնել։ Դրա արտահայտությունն են մի քանի իրողություններ․ - Պարբերաբար տարածվող փաստաթղթերի նկարներ, իբր թե Ադրբեջանը պատրաստվում է լայնածավալ հարձակման կամ իբր թե այսինչ ժամկետում Արցախից ընդհանուր տարհանում է լինելու։

Երբ մարդը կամ որևէ մարդկային համակարգ կարողանում է լուծել կյանքի կողմից իր առջև դրված խնդիրները, ապա, ընդհանուր առմամբ, նրա մենթալիտետը չի կտրվում իրականությունից, լավագույն դեպքում, այն հարմոնիայի մեջ է իրականության հետ։

Որևէ մարդ կամ հանրություն գլուխն ավազի մեջ է թաղում կամ էլ իրեն «շլանգի տեղ է դնում» այն ժամանակ, երբ չի իմանում, թե ինչ անի իր գլխին թափված և իր ուժերից վեր բազմաթիվ պրոբլեմների հետ։

Մեր ինքնախարազանմամ ու ինքնադատափետման ավելի ու ավելի ուժեղացող պրոցեսը, որը պայմանավորված է մեր վիճակի ավելի ու ավելի օրհասական դառնալով, կարող է ունենալ տարբեր որակական հետևանքներ։

2020 թվականի պատերազմից հետո Մահաբերը կորցրեց հանրության մի հոծ հատվածի աջակցությունը (մեղծ ասած), սակայն, դրանով, միաժամանակ, ձեռք բերեց նաև իշխանության պահպանման լուրջ երաշխիք, դա Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունն էր:

Եթե մի կողմ դնենք բոլոր տարաբնույթ քարոզչական հնարքները, ապա չոր հաշվով ունենք հետևյալը։

Ադրբեջանը շրջանառում է նոր ձևակերպում՝«Հայաստանի հետ պայմանական սահման»։ Այն, որ սահմանը որոշվում է Ալիևի ցանկությունների պայմանական քարտեզով, հարցի միայն մի կողմն է։

Երեկ առավոտյան լուր տարածվեց, որ Հայաստանը մասնակցելու է ԱՄՆ-ի գլխավորած և Ռուսաստանի դեմ ուղղված «Defender 23» զորավարժությանը։ Ներգրավված է լինելու ավելի քան 20 պետություն։

Նկարում Մեծ Բրիտանիայի ռազմական հետախուզության գնդապետ Կլոդ Սթոքսն է։ Նա էր Մեծ Բրիտանիայի կողմից զբաղվում Հարավային Կովկասի գործերով 1918-1921 թվականներին և այդ տարիներին գտնվում էր Հարավային Կովկասում։ Նա մեծ հեղինակություն ուներ Մեծ Բրիտանիայում, նրա խոսքը լսում էին։

1942-ից Հայրենական մեծ պատերազմին զինվորագրված իմ տասնութամյա Սերգեյ հայրն այդ պատերազմից մեզ առարկայական ո՛չ մի հիշողություն չթողեց՝ բացի կիսով չափ թրատված կրծքից, որի մասին իմ Տաթև դստեր հարցին կատակով պատասխանել էր, թե Հիտլերն է կերել, ստացած մի քանի բուռ մեդալից, որոնք մեզ համար մանկության տարիների գունեղ խաղալիքներ էին լոկ, ու պատերազմի մասին կինոնկարները դիտելիս արցունքները գողունի մաքրելուց՝ ինչ է թե խեղճացած չներկայանա մեզ՝ իր զավակներին։