Ակնհայտ է, որ Նիկոլի այսքան խոսելը, տարատեսակ, կարծես թե, անիմաստ տվայտանքները, երբ ընկած Երևանում արձան էր ման գալիս, որ դեմը պատվո պահակ կանգնեցնի ու ծաղկեպսակ դնի, հիմնականում մի նպատակ են հետապնդում՝ մշտապես գտնվել ժողովրդի ուշադրության կենտրոնում, ու անգամ երբ չկա առիթ, մի որևէ առիթ ստեղծել ու երևալ։
Չերևալը իր համար քաղաքական ու հոգեբանական մահ է։ Եթե այլ տարբերակ չգտնի, կվերագործարկի կրկեսը ու երեկոները այնտեղ ինքնացուցադրումներ կկազմակերպի, անգամ ծաղրածուի կամ որևէ կենդանու կերպարով։ Այլ հարց, որ այս ամենը, առավել ևս, իր ասուլիսների ժամանակ հնչող մտքերը շատ թանկ են նստում պետության ու ազգի վրա.
Արգիշտի Կիվիրյան
Ծաղրանկարը՝ Նիկօի (Նիկոլայ Մանուկյան)