Շենգավիթի թաղապետի հայրը բարբաջել էր, թե ՄԽԻԹԱՐ ԳԱԼԵՅԱՆԸ հերոս չէ, Մխիթարի հայրն էլ հերոսի հայր չէ: Մինչդեռ Մխիթարը ո՛չ միայն չի կատարել նահանջի հրամանը, չի լքել իրեն վստահված դիրքը, այլև զոհաբերել է իր կյանքը, փրկելու համար վիրավոր ընկերոջը` Աբիկին (հայրենիքի ու մեկ այլ մարդու` ընկերոջ համար կյանք տալը, ուրիշ ի՞նչ է, եթե ոչ հերոսություն), չնայած Նիկոլի սրտի թաղապետի հայրիկը, որտեղի՞ց դա իմանա, չէ՞որ նրա որդին ՄԽԻԹԱՐ չէ, այլ դասալիք, պետական դավաճան, նա հերոս դաստիարակող չէ, նա դավաճան դաստիարակող է։

Արգիշտի Քյարամյան. ԱԱԾ նախկին տնօրենն է: 44-օրյա ռազմական գործողություններից հետո, Արցախի Հանրապետության նախագահի կողմից ստացել է Արիության մեդալ:

Արցախում նախագահական ընտրությունները դատապարտող զառանցանքով է հանդես եկել նաև Ստալինի կողմից Երկրորդ աշխարհամարտից հետո ստեղծված, իրականում պատմական Մոլդովայի հետ առնչություն չունեցող, Բեսարաբիայի և Գագաուզիայի տարածքում ձևավորված Մոլդովան (ի դեպ, մոլդովացի ազգ գոյություն չունի, քանի որ դրանք ռումինացի են), որի անվտանգության ուժերին հատուկ շնորհակալություն էր հայտնում կապիտուլյանտ Նիկոլի կնիԳը՝ Աննա-Էրատոն:

Լսի'ր, այ ողորմելի... Շատ տգեղ է, երբ մահացած մարդու անունից ինչ֊որ բաներ ես ասում, որը հնարավոր չէ ապացուցել...

«Զանգեզուրի միջանցքի» թեման կրկին ակտուալ է: Չնայած՝ պատերազմի նման վերջնարդյունքից ու կապիտուլյացիայից հետո, բնական է, որ թշնամին փորձելու է քաղել ավելին, ճնշումներ գործադրել, հնարքներ բանեցնել ու բավարարել իր առավելապաշտական նպատակները:

Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությունը հանդես է եկել Արցախի Հանրապետությանը հումանիտար օգնություն տրամադրելու նախաձեռնությամբ՝ հաշվի առնելով մեր հանրապետությունում ստեղծված հումանիտար ճգնաժամը: *** Правительство Российской Федерации выступило с инициативой по оказанию гуманитарной помощи Республике Арцах в связи со сложившимся в нашей республике гуманитарным кризисом.

Մի շաբաթ չի անցել իտալական թերթին տված հարցազրույցում արված հիմար հայտարարությունից, որ անվտանգությունը Ռուսաստանի հետ կապելը Հայաստանի ռազմավարական սխալն է եղել, էսօր հեռախոսն առել, ընկել է աշխարհի լիդերների հետևից, ու ոչ մեկը տանձի տեղ չի դնում։

Հարյուր հազարավոր զոհերի պարագայում պատերազմող Ոկրաինան այլ հոգս չունի, դեռ թանաքը չչորացած, այս պահին խիստ մտահոգվել և հապճեպ դատապարտում է Արցախում նախագահի ընտրությունը՝ անվանելով այն առոչինչ:

Բոլոր ժողովուրդները և երկրները զզվում են քծնող, անինքանսեր, դավաճան և ցինիկ ղեկավարներից և դրանց կողակիցներից:

Հայ «առաջադեմ» գործիչների պաշտելի Արևմուտքը, ի դեմս ԵՄ-ի, չի ճանաչում Արցախում կայացած նախագահի ընտրությունը։ ԵՄ-ը, ելնելով իր շահերից, «մոռանում» է իր իսկ հռչակած սկզբունքները՝ օրենքի գերակայություն, ժողովրդավարություն, մարդու իրավունքներ։