Արվեստագետ, ազգագրագետ ՍԵՐԻԿ ԴԱՎԹՅԱՆԸ մագադանյան աքսորից հետո թվով ութ՝ գիտական լուրջ ուսումնասիրություններ գրեց հայկական ասեղնագործության, ժանյակի, կարպետի ու գորգի, կիրառական արվեստի այլ ոլորտների մասին:
Մեր հետագա անելիքների տեսանկյունից մեզ պետք է հուզի մի հիմնարար բնույթի հարց՝ կապված մեր, այլևս սահմաններ չճանաչող, ինքնախարազանման ու ինքնամերկացման երևույթի հետ, որն ավելի ու ավելի է ծավալվում ու ընդարձակվում։
Վրաստանը քանի՞ տարի է, որ գնում է Եվրոպա։
Աբխազիան ու Հարավային Օսիայի կորուստը դեռ թողնենք մի կողմ, դա չտեսնելու տանք։
Ու՞ր է հասել Եվրոպայի ճամփեքին:
Չկա, որովհետև, 1994 թ. ապրիլի 15-ին, երբ ԱՊՀ պետություններն ընդունեցին Հռչակագիր տարածքային ամբողջականության և սահմանների անձեռնամխելիության մասին, ՀՀ նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հրաժարվեց ստորագրել Հռչակագիրը:
Գրեթե չկա այնպիսի օր, երբ ԵՊՀ այսրոպեական ռեկտոր Հ.Հ.-ն ֆեյսբուքում ինչ-որ բան չգրի: Ընդ որում, վերջինիս գրառումների շուրջ 88.9 %-ը «համագործակցության» մասին է:
Նիկոլն ու իր մերձավոր շրջապատը վաղուց ապացուցված դավաճաններ են։ Դրա մասին գրելը նույնքան անհետաքրքիր ու տաղտկալի է, որքան գրելը սառույցի սառնության ու կրակի ջերմության մասին։
ՈՒկրաինայի վարքագիծը Արցախի մասով ինձ համար անընդունելի, բայց հասկանալի է։ Այդ պետությունից մի քանի շրջաններ անջատվեցին, Ղրիմն անջատվել է 2014 թվականին։ Բնականորեն, այդ երկիրը չի կարող ազգերի ինքնորոշման գաղափարի կողմնակիցը լինել։
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։