Երբ մի ողջ ազգ հանձնվում է մի հոգու քմահաճույքին՝ զոհելով իր ունեցած ամենաթանկը, էդտեղ արդեն կարելի է զոհ չգնալ քաղաքավարությանը և իրերը կոչել իրենց անուններով։ Արցախյան ողբերգության մեջ մեծ դեր խաղաց ուղղորդվող մի զանգված...
Երեկվանից Արցախում ընթացող մարտական գործողությունները իրականում ոչ թե պատերազմ, այլ՝ ինքնապաշտպանական մարտեր էին։ Ոչ մեծաքանակ զորք կա Արցախում, ոչ էլ՝ զինամթերք։ Պետք չէր թամաշա անել ու զուր տեղը մարդկանց ոգևորել։ Դա կոտորած էր...
Հետո հպարտ դեմքով պատմության մեջ կգրեն ու կպատմեն 120 000 հայի մասին, թե ոնց շուրջ մեկ տարի հերոսաբար դիմադրեցին, չհանձնվեցին, կենաց մահու կռիվ տվեցին... ու վերջում ոնց ֆրանսիական նավերով կամ ռուսական կամազներով ստիպված տարհանվեցին:
Թուրքը գիտի, որ Մարտակերտը վերցնի, Արցախի մնացած ամբողջ հայությունը զրկվում է նաև փրկության հույսից, իսկ Հայաստանի վրայով դեպի Նախիջևան արդեն մեկ ժամվա երթ է:
Մոլորյալ են նրանք, ովքեր հիմա Նիկոլից ինչ-որ ադեկվատ գործողություն են սպասում: Նա շատ արագ պետք է մեկուսացվի համապատասխան կառույցների կողմից, որպեսզի Հայաստանը կարողանա գործուն քալեր անել:
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։