Հոգեվարքի ախտանիշներից մեկը պատրանքներին հայտարարված պատերազմն է։ Որքան էլ այս իշխանությունը հայտարարում է, թե վայելում ենք ժողովրդական աջակցություն, լեգիտիմություն, ֆլան-ֆստան, իրականությունը միանգամայն հակառակն է...

Բագրատ Սրբազանը մի շատ կարևոր բան է անում. նա նաև հասարակ ոստիկանների համար է դառնում հետաքրքիր, իսկ ոմանց համար՝ հարազատ։

Քարոզչության կարևորության մասին պարբերաբար խոսում եմ ընկերներիս հետ: Այս օրերին առավել քան կարևոր է ևս մի անդրադարձ կատարելը:

Այսօր ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության դիմաց տեղի ունեցած և որևէ ձևով չարդարացված ոստիկանական բռնություններն անպատվաբեր են ոչ միայն ներքին գործերի նախարարության համակարգի, այլև հայկական դիվանագիտական անձնակազմի համար։ Հայ դիվանագետները երբևէ սեփական ժողովրդից պաշտպանվելու կարիք չեն ունեցել։ Դիվանագետի կոչումն է սեփական ժողովրդի շահերի պաշտպանությունը միջազգային բոլոր մակարդակներում։ Մերը ծառայություն է, այլ ոչ սովորական բյուրոկրատական աշխատանք։ Այսօր Հայաստանն արտաքին աշխարհի և տարածաշրջանային վտանգների առջև կանգնած է անկախության շրջանի ամենաերերուն և անհաստատ դիրքով։ Մենք ճանաչում ենք այս պահին դեռևս իրենց պարտքն արտգործնախարարությունում իրականացնող մեր գործընկերներին և հասկանում ենք, թե ինչպիսի ծանր իրավիճակում են նրանք գտնվում։

Ոստիկանությունը (եթե այն կարելի է այդպիսին համարել) վերջին օրերին «նոր տակտիկա» է վերցրել: Չգիտեմ, թե ում պայծառ գլխի փայլատակումն է: Հա մի գլուխ էն են ասում, թե՝ «վիրավորում եք ոստիկանությանը, վիրավորում եք ոստիկանությանը...»:

Երբ մոտ ապագայում կսկսվի խելացնոր բացահայտումների շքերթը, երբ կսկսեն հրապարակվել ամեն տեսակի փաստաթղթեր, ձայնագրություն-տեսագրություններ ու այլ բնույթի ապացույցներ, որ տարիներ շարունակ եղել ենք թուրք-թաթարական կործանարար ծրագրի ճիրաններում՝ կսկսվի ձևավորվել գիտության մի նոր ճյուղ, որի ուսումնասիրության առարկան կլինի ժողովրդի չարորակ մեծամասնության վարքը, որը կուրորեն փարվեց այդ ծրագրին, դարձավ ազգային ինքնակործանման ու հայրենազրկումի մարտնչող ապրանք։

Կառավարության շենքի մոտ բողոքի միջոցառման ընթացքում Բագրատ սրբազանն անդրադարձավ նաև Դեբեդի և այլ գետերի վարարման հետևանքով Լոռու և Տավուշի մարզերում մայիսի 26- ին տեղի ունեցած աղետին:

Իշխանության հոգեվարքը նրա մոտալուտ հուղարկավորման ախտանշանն է։

Հարյուր վեց տարի առաջ՝ մայիսին, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի գլխավորությամբ Սուրբ Էջմիածինը հնչեցրեց հայաստանյան բոլոր եկեղեցիների զանգերը և հայրենիքի փրկության կանչով բոլոր նվիրյալներին հավաքեց Սարդարապատում։ ՈՒ հայոց բանակը գլխովին ջախջախեց թուրքական կանոնավոր բանակին, որը Գալիպոլիի ճակատամարտում կարողացել էր հաղթել եվրոպական միացյալ բանակներին:

Սողացող պատերազմ. սա է այն հասարակ, պարզունակ ձևակերպումը, որով ուղղորդվում են մեր թշնամիները։