Հայաստաը դարձավ Միջազգային քրեական դատարանի լիիրավ անդամ, ինչից հետո ուկրաինացի երեխաներին «առևանգած» ՌԴ-ի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի այցը Հայաստան այլևս վտանգված է, քանի որ Հայաստանը սրանով պարտավորվում է նրան, որպես Հագայի դատարանի որոշմամբ հետապնդվող, ձերբակալել։

Ադրբեջանական պետական քարոզչամեքենան խճճվել է սեփական կեղծիքների մեջ՝ կապված հայկական մշակութային ժառանգությունը աղվանական ներկայացնելու հետ, կորցրել տարածաժամանակային ընկալումները։

Նիկոլ Փաշինյանը կամ, ինչպես կասեր Ալենը, ՀՀ «ընտրված» վարչապետը, ըստ նախնական որոշման, հանրաքվեի է դնելու սահմանադրության փոփոխության հարցը, որի մեջ փոփոխվելու են 3 հիմնական կետեր: Կենտրոնանանք Անկախության հռչակագրին հղումը հանելու վրա։ Ինչու՞ են ուզում հանել կամ փոխել Անկախության հռչակագիրը. մի պարզ պատճառով, քանի որ այն իր հերթին հղում է անում 1989 թվականի դեկտեմբերի 1-ի «Հայկական ԽՍՀ-ի և Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին» Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի և Լեռնային Ղարաբաղի Ազգային խորհրդի համատեղ որոշման վրա, որը, ըստ ազգակործան Նիկոլի, տարածքային պահանջ է դիտվում մեր հարևան երկրի կողմից, և, ըստ նրա, հենց այդ պատճառով է, որ խաղաղության պայմանագիր չի կնքվում:

Երբ ոմն աղբ Աժ ամբիոնից ասում է՝ «սա հայրենիք ա՞, սա մնացորդ է» և այլն, իրականում նա ի ցույց է դնում իր հոգեբանական կոմպլեքսը, ինքը ատում էր հորը իր անհաջողությունների, իր անկարողության ու իմպոտենտ լինելու, իր խեղճ ու մուտիլովշիկ լինելու համար: Ինքը գենետիկ արդարության փրկության խնդիր ունի իր մեջ, ինքն իրեն փոքրիկ Ադոլֆ է զգում, ինքն իր հետ խոսում, հերքում, երբեմն երզում իր հզորության մասին, որ դեռ պիտի գա, ու իր արդարությունը այն է, թե «ես մեղավոր չեմ, բոլորն են մեղավոր և առաջինը՝ հայրս, ով թույլ էր, անկամք, աղքատ և... »:

Համարվում է, որ հիմա Հայոց բուն 4516 թիվն է (չնայած, ինքս համոզված եմ, որ մեր ազգի պատմական ընթացքը դրանից առնվազն մեկուկես անգամ ավելի երկար է, բայց մնամ ընդունվածի մեջ):

Փաշինյանի ու ՔՊ-ականների կատաղի արշավը հայոց ինքնության հիմնաքարը հանդիսացող Հայաստան-հայրենիքի հասկացության դեմ ոչ այլ ինչ է, քան տեղեկատվական ու հոգեբանական հարձակում, բռնություն ու տեռոր...

Հիմա իշխանությունները սկսելու են ակտիվանալ, սոցիալական ցանցերում իրենց նկարներն ավելի տարածել, իրենց արածների մասին սկսելու են ավելի շատ խոսել, իսկ հետո սկսելու են հետևել, թե ինչ արձագանք ունեն:

Սիրելի աշակերտներ, դիմում եմ Ձեզ, սիրելիներս: Քյարամը, Ռոբերտը, Աբգարը, Թաթուլը, Տիգրանը, Դավիթը, տիկին Սուսաննան և մեր մյուս քույրերն ու եղբայրներն ընկան, որ մենք ապրենք, ընկան որ դուք Ձեր քույրիկների, ընկեր-ընկերուհիների ձեռքը բռնած հպարտ ու խաղաղ գնաք դպրոց, որ սովորեք, սիրեք և սիրվեք, որ վերջապես չկորցնենք այս մի բուռ հայրենիքը։

ՀՀ էկոնոմիկայի նախկին նախարար Կարեն Ճշմարիտյանի դիտարկումները Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանի սթափեցնող խոսքից հետո:

Հանրային ռադիոյի այս տաղավարում հունվարի 31-ին տեղի ունեցածը լավ ժուռնալիստիկա չէր։ Մեղավորը ես եմ։ Հարգելի գործընկերս՝ Բարեղամ Ղուկասյանը, բացառիկ մասնագետ է, բայց նեղ ուղղվածության՝ լուրերի հաղորդավար է։ ՈՒ երբ ամիսներ առաջ առաջարկեցի նրան հարցազրուցավարի դերն էլ փորձել, նա, որքան ուժ ուներ, դիմադրում էր։ Իսկ ես, ընդհակառակը՝ վստահ էի, որ կբացվի ու պնդում էի, որ «Անվտանգային միջավայր» հաղորդաշարը հենց ինքը վարի։