Բառացիորեն երեկ առավոտ մի մեկնաբանություն էի կատարել, որտեղ ասել էի. «...Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն ու նրա քաղաքական թիմը ոչ թե չեն հասկացել, ըմբռնել իրադարձությունների ընթացքը կամ բավարար քաղաքական հմտություն չեն ունեցել՝ ճիշտ որոշում կայացնելու, այլ միտումնավոր գործել ու գործում են դրանց տրամաբանությանը հակառակ: ... Փաշինյանը միամիտ չէ ու նրա «գրպանը ոչինչ գցել» հնարավոր չէ, եթե ինքը դա չցանկանա կամ, որ ավելի ճիշտ է, դրանից կոնկրետ նյութական շահ չունենա: Ինքն, իր ողջ կենսագրությամբ, հենց այդ ամենի մարմնավորումն է, երբ փողի համար վաճառել է արժանապատվությունը, կորցրել բարեկամների, դավաճանել ընկերներին: Հիմա, երբ հնարավորություն ունի վաճառել հայրենիքի տարածքները և քաղաքական շահերը, նրա ձեռքը չի դողում ...»:

Իրադարձությունները, որոնք ծավալվեցին այսօր, ինչպես խորհրդարանի ներսում, այնպես էլ դրա սահմաններից դուրս, ազգային խայտառակության և հանրային խորը վրդովմունքի առարկա են դարձել...

Ժամանակին հրեական պետության չձախողվելու հիմնական պատճառներից մեկը կայանում էր նրանում, որ հենց սկզբից գործերը կառավարում էին դրսից եկած ռացիոնալ մտածողները, որի պայմաններում հետամնաց գավառականությունը ընդհանրապես տեղ չուներ, իսկ բնակչությունը ակտիվ և մոտիվացված մարդկանց ներհոսքի արդյունք էր...

Ոչինչ չի փոխվում նրանից, որ ՈՒկրաինայի Բուչա քաղաքում, մեղմ ասած, զրպարտչական բնույթ ունեցող հակառուսական խառնաժողովին մասնակցել է ոչ թե Հայաստանի խորհրդարանական պատվիրակությունը, այլ պարզապես հայկական պատվիրակությունը:

Հանրահավաքներին շատերն են ինձ մոտենում (առանց չափազանցության) ու հարցնում՝ ո՞նց կլինի, ի՞նչ պիտի լինի, ի՞նչ անենք:

ՈՒրեմն, Աղազարյան Հովիկը Բագրատ Սրբազանին համեմատում է 19-20-րդ դարի ռուս ուղղափառ եկեղեցու քահանա, քաղաքական գործիչ Գեորգի Գապոնի հետ և ասում է, որ «իրավապահ մարմինները նույնպես հաշվարկել են տերտեր Գապոնի սատանայական պլանը՝ հունիսի 12-ը՝ ԱԺ-ում Կառավարության հետ հարց ու պատասխանի օրը, հոկտեմբերի 27-ի վերածելու»:

Իրականում ես շատ ուրախ կլինեի, եթե Հայաստանում գործեին ոչ թե քաղաքական կոնյուկտուրայի և հավանական ֆինանսական աջակցության վրա հիմնված ու իրենց որպես արևմտամետ կամ ռուսամետ, իսկ որ ավելի վատ է` հայակենտրոնի անվան տակ «-մետ» «վաճառող» ուժեր, այլ իրական` քաղաքակրթական ընտրությամբ արևմտամետ, ռուսամետ և հայաստանակենտրոն ուժեր, որոնք, իրենց քաղաքակրթական ընտրությամբ, իրապես կարող են Հայաստանի համար ճանապարհ նախանշել։

2018-ի հեղաշրջումից հետո նոր «նավավարները», քամի ցանելով, հին հակառակորդներին «փռեցին ասֆալտին», «ծեփեցին պատերին»:

Ավարտվեց Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական ֆորումը, որը գերազանցեց նախորդ տարվա սույն միջոցառման արդյունքները։