Միջազգային հանրությունը չի ճանաչում Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը՝ միաժամանակ չբացառելով նրա գոյությունը, ինչն իրավիճակը դարձնում է անորոշ։ Այս մասին լրագրողներին հայտարարել է Ֆրանսիայի Սենատի ֆինանսական հանձնաժողովի նախագահ Ֆիլիպ Մարինին, ով իր գործընկեր սենատորների հետ ճանաչողական այցով գտնվում է Լեռնային Ղարաբաղում։ «Ռեգնում» լրատվական գործակալության հաղորդմամբ, Մարինին նաև ընդգծել է, որ ԼՂՀ-ում 20-ամյա աշխատանքի շնորհիվ ստեղծվել են պայմաններ ժողովրդավարական ինստիտուտների հաստատման համար։

Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը մայիսի 23-ին Դավթաշեն վարչական շրջանի աշխատակազմին ներկայացրեց նորանշանակ ղեկավար Ռուսլան Բաղդասարյանին: Համատեղ և արդյունավետ աշխատանքի համար շնորհակալություն հայտնելով վարչական շրջանի նախկին ղեկավար Արթուր Գևորգյանին, որը մեծամասնական ընտրակարգով ՀՀ ԱԺ պատգամավոր ընտրվելով, դադարեցրել էր ղեկավարի ստանձնած լիազորությունները, Տարոն Մարգարյանը համոզմունք հայտնեց, որ հետագա գործունեությամբ ևս նա կշարունակի աջակցել համայնքային խնդիրների լուծմանը:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է իրանագետ, պատմական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ ԳՈՀԱՐ ԻՍԿԱՆԴԱՐՅԱՆԸ: -Իրանի Իսլամական Հանրապետության շուրջ այսօր տեղի ունեցող իրադարձություններն արդյո՞ք Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների կողմից տասնամյակներ շարունակ ծրագրված սցենար չեն։ -Երևի թե տարօրինակ կարելի է համարել, բայց Իրանի միջուկային ծրագրի հիմնադիրներից մեկը Միացյալ Նահանգներն է, որը 1950-ական թվականների վերջերին Իրանի տարածքում հիմնեց առաջին միջուկային օբյեկտը։ Թեհրանի համալսարանի միջուկային կենտրոնում գործում էր Միացյալ Նահանգների տեղադրած 5 ՄՎտ ընդհանուր հզորությամբ հետազոտական ռեակտոր, որն աշխատում էր բարձր հարստացված ուրանով։

Մայիսի 6-ի խորհրդարանական ընտրությունները հատկանշական էին նրանով, որ դրանց արդյունքները խորապես պայմանավորված էին տարածաշրջանում տեղի ունեցող աշխարհաքաղաքական գործընթացներով։ Հայաստանյան քաղաքական գործընթացները հայտնվել են աշխարհի ուժային կենտրոնների աննախադեպ շահագրգռությունների կենտրոնում, այդ իսկ պատճառով ներքաղաքական նախապատվությունները, որոնք պայմանավորված են արտաքին շահագրգիռ կողմերի ազդեցություններով, հակված են առաջացնելու խիստ կտրուկ հակազդեցություն։

ՆԱՏՕ-ի համակարգային խոր ճգնաժամը կապված է եվրոպական քաղաքական «բևեռի» ձևավորման և Եվրոպայի առաջատար պետությունների ու առհասարակ Եվրոպական ընկերակցության ձգտման հետ` ավելի մեծ ինքնուրույնություն ունենալու համաշխարհային քաղաքականության մեջ։ Եվրոպական պետությունները ստեղծել են արագ արձագանքման եվրոպական կորպուս, որը կոչված է ժամանակի ընթացքում դառնալու ատլանտյան դաշնախմբի այլընտրանք։ ԱՄՆ-ը զգալի ջանքեր է գործադրում անդրատլանտյան հարաբերությունների վերածնության ու խորացման ուղղությամբ, ինչին զգալիորեն նպաստում են անվտանգության հետ կապված միջազգային և տարածաշրջանային շատ խնդիրներ։

Ադրբեջանական լրատվամիջոցները նշում են, որ Սուդանի ԱԳ նախարար Ալի Ահմեդ Քարթին Բաքվում իր գործընկերոջ` Էլմար Մամեդյարովի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է, թե Սուդանն ընդունում է Ադրբեջանի դիրքորոշումը Լեռնային Ղարաբաղի հարցում: Ինչպես ասում է ժողովրդական առածը, Ահմեդ Քարթին իր ծառը ծարավ թողել, ուրիշինն է ջրում:

Հրեաների համար ազգային կարգախոս դարձած ասացվածքը` «Եթե ուժով չի ստացվում, կստացվի ավելի մեծ ուժով», սկսել է «ճաքեր» տալ։ Համենայն դեպս, այն ամենի առնչությամբ, ինչ վերաբերում է թուրք-իսրայելական կապերին։ Ահա վերջերս էլ Անկարան հերթական դեմարշն արեց, որն առանձնապես տհաճ էր Երուսաղեմի համար, քանի որ վերաբերում էր անվտանգության ոլորտին։ Պարզվում է, Իսրայելը չի կարող մասնակցել Չիկագոյում ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին, քանի որ նրա հրավերը «շրջափակել է» Թուրքիան։

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է ԱԺ ՀՀԿ-ական պատգամավոր ԿԱՐԻՆԵ ԱՃԵՄՅԱՆԸ: -Ներքաղաքական մթնոլորտը երբեք այնքան նպաստավոր չի եղել Ղարաբաղի հարցի լուծման համար, ինչքան հիմա` և՛ Ղարաբաղում, և՛ Հայաստանում: Նախ` իսկապես միջազգային ատյաններում այդ հորդորը կա, թեպետ անարդարացիորեն հաճախ են կողմերին նույն հարթության մեջ դնում, որը բոլորովին ընդունելի չէ: 20-րդ դարում ես չգիտեմ ավելի արդար, ավելի ազատագրական և ավելի ժողովրդավարական շարժում, քան ղարաբաղյանն էր: Աշխարհում չկա որևէ նման հողակտոր, որտեղ քրիստոնեությունն այդքան իրեղեն ապացուցներ ունենա. ամեն 17 քառակուսի կիլոմետրի վրա մի վանք կամ եկեղեցի կա` կառուցված հարյուրամյակների ընթացքում:

Ասեմ ի սկզբանե` եթե հետընտրական իրավիճակի անդրադարձ եք սպասում, մի՛ կարդացեք: Ես չեմ անդրադառնալու ո՛չ իշխանությանը, ո՛չ ընդդիմությանը, ո՛չ իշխանություն-ընդդիմություն փոխհարաբերությանը: Ես չեմ գրելու ո՛չ կազմվող, ո՛չ չկազմվող կոալիցիաների, ո՛չ կազմման ու չկազմման պատճառների մասին: Ես չեմ գրելու, թե ինչու հաղթած ՀՀԿ-ն համառորեն ուզում է չհաղթած ԲՀԿ-ին ներքաշել իշխանության վերին ոլորտներ, իսկ հաղթած (իրականում չհաղթած) ԲՀԿ-ն չի ուզում իբր ներքաշվել:

Շախմատային այս օրերի տախտակը կառուցված էր Չիկագոյի «վրա»: Բոլորը «հաշվում» էին` կմասնակցի՞ Սերժ Սարգսյանը ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին, թե՞ ոչ: Մանավանդ որ ՀՀԿ-ի ԳՄ նիստում արդեն իսկ ասել էր` ԱՄՆ կգնամ-կգամ, կոալիցիայի հարցը վերջնական կլուծենք: Նաև` Չիկագո մեկնողներին նախագահականի «պրոտոկոլը» նախօրեին արդեն իսկ զգուշացրել էր` ժամը երեքին լինել օդանավակայանում, չուշանալ: Սակայն նույն օրը երեկոյան, երբ Էջմիածնում ՀՀԿ «գեներալիտետը» հերթական միջոցառումն էր կազմակերպել, որին ներկա էր նաև Սերժ Սարգսյանը, արդեն իսկ պարզ էր` չի գնալու: