Ի տարբերություն շատ շատերի, ես խաղադրույք չէի դնի Իրանի վրա: Այն էլ, երբ խոսքը վերաբերում է երկրիդ անվտանգությանն ու ապագային:

Հայաստանում թուրքերին ատում են: Այնքան ենք ատում, որ թուրքի շանը դարձնում ենք արտգործոց նախարար:

Սա է հարցը: Մինչ մենք Հայաստան-Թուրքիա ֆուտբոլն ենք «ըմբոշխնում», չոլերի մեջ «մեր» երազած ակադեմիական քաղաքը կառուցում, ամենուրեք 5-րդ շարասյուն «հայտնաբերում», բարձրաստիճան զինվորականների վրա աբսուրդի ժանրի գործեր կարում, երկիրը քաղաքական «Գուանտանամո»-ի վերածում, կորոնափողերի լվացման մասին «սենսացիոն բացահայտումները» մատուցում, Կենտրոն համայնքի ծառերը կտրում, փոխարենը սակուրա տնկում, Ադրբեջանի զինված ուժերը կրկին ոտնահարելով նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությամբ ստանձնած պարտավորությունները, «Շուշի-Լիսագոր» հատվածում խախտել են շփման գիծը և որոշակի դիրքային առաջխաղացում ապահովել Արցախի տարածքում:

Բոլորիս աչքի առաջ ադրբեջանցիք, պաշտոնական վերնախավից սկսած մինչև հասարակական դեմքեր, օր առ օր ավելի ագրեսիվ են դառնում, և դա չի արտահայտվում միայն հռետորաբանությամբ: Երեկ նրանց զինված ստորաբաժանումներն իրենց հենակետն առաջ են տարել մի այնպիսի հատվածում, որը արցախցիների համար կենսական անփոխարինելի նշանակություն ունի:

Մայիսին սպասվում է Չինաստան-Կենտրոնական Ասիա մեծ ֆորում, որին կմասնակցի Սին Ցզինպինը, և որտեղ, ըստ Չինաստանի արտգործնախարարի, այդ երկրներին Չինաստանը «մեծագույն առաջարկ» է անելու։

Աշխարհում կատարվող տեկտոնական տեղաշարժերն ինչ-որ չափով հասկանալու և ապագա մարդակերական հորձանուտներում անհետ չկորչելու համար մենք պետք է փորձենք մեր տեսանկյունից իմաստավորել հզորների արած կամ անելիք քայլերը։

Թուրքիան դեռ չի կարողանում ուշքի գալ երկրաշարժի հետևանքով առաջացած մարտահրավերներից, առջևում ընտրություններ են, որոնք հղի են քաղաքացիական մեծ բախումներով։

Ռուսաստանի Անվտանգության խորհրդի փոխնախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը ռուս լրագրողներին և VKontakte-ի օգտատերերին տված հարցազրույցում (հատվածը հրապարակվել է նրա Telegram ալիքում) հայտարարել է, որ Ռուսաստանն այժմ «պատերազմում է ՆԱՏՕ-ի բանակների 3 միլիոն 600 հազար ներկայացուցիչների հետ»։

«Я царь»-ի վերափոխված երեկվա «червь»-ն իրեն «Бог» դարձրածների էմոցիաները, դյուրահավատությունը, մեծահարուստներին, ինչպես ասում են` «без суда и следствия» լինչի դատաստանի ենթարկելու մոլուցքն այնպիսի ուժով շարժման մեջ դրեց և ուղղորդեց անհրաժեշտ հուն, որ հանրության սթափ մնացած փոքրաքանակ հատվածին ապշեցրեց դեմագոգիայի նուրբ արվեստին տիրապետելու իր հազվագյուտ և հուժկու տաղանդով:

Սովորաբար պետական գործիչները, տվյալներ ստանալով, որ իրենց երկրում գործում է որոշակի գործակալական ցանց (այսպես կոչված, 5-րդ շարասյուն, ինչպես Ֆրանկոն կասեր), գործի է դնում պետական վարչական գործիքակազմը, չեզոքացնելու նման ցանցի գործունեությունը, այո՛, երբեմն էլ անցնելով անգամ լիազորությունների շրջանակը։