Le Figaro պարբերականը հրապարակել է քաղաքական ամենատարբեր շրջանակներ ներկայացնող ֆրանսիացի շուրջ երեք տասնյակ գործիչների հավաքական ուղերձը, որով նրանք դատապարտում են Ֆրանսիայի մասնակցությունը Բաքվում կայանալիք COP29-ին և պահանջում անհապաղ ազատ արձակել հայ պատանդներին: «Ամոթալի այս համաժողովի անցկացումը չպետք է ծառայի Ադրբեջանի ավտորիտար և կոռումպացված վարչակարգի պաշտպանությանը, ոչ էլ խրախուսի դրա ծավալապաշտական մտադրությունների իրականացումը»,- շեշտված է ուղերձում:                
 

ЭТО УЖЕ КЛИНИКА!

ЭТО УЖЕ КЛИНИКА!
16.02.2023 | 07:41

(կամ` «խիզախներից խիզախներին հաճախ ղեկավարել են գարշելիներից գարշելիները»)

«1938-39 թթ. Լեհաստանի կառավարության «հանճարեղ» պոլիտիկայի մասին» դիպուկ մի բնութագրում ռուսերենից ծաղկաքաղ թարգմանած» ՖԲ օգտատերերին է ներկայացրել հրապարակախոս Արմեն Հակոբյանը:


Նախ՝ նրա գրառումը.
«Մի հանրահայտ պատմական դեմք է ասել, այլ առիթով, բայց հետաքրքիր է.
«Լեհ ժողովրդի բնավորության հերոսական գծերը չպետք է մեզ ստիպեն, որ աչք փակենք նրա անմտության (անխոհեմության) և երախտամոռության վրա:
...Պետք է եվրոպական պատմության գաղտնիք ու ողբերգություն համարել այն, որ ցանկացած հերոսության ընդունակ ժողովուրդը մշտապես այդքան ահռելի թերացումներ է դրսևորում իր պետական կյանքի գրեթե բոլոր ոլորտներում: ...Խիզախներից խիզախներին բավականին հաճախ ղեկավարել են գարշելիներից գարշելիները»:
Ակամա մտաբերեցի մի դրվագ պատմությունից, որի մասին գրել եմ դեռևս 2010-ին` «Իրատեսում»: Եվ այսպես.
միջադեպը տեղի է ունեցել 1926-ի գարնանը` Լեհաստանում։ Պիլսուդսկու (լիարժեք միջնակարգ կրթություն ստացածները, հավանաբար, մտաբերեցին անցյալ դարի էքսցենտրիկ քաղաքական այդ գործչին) անվանակոչության տոնակատարությանը մասնակցում էին բոլոր նրանք, ովքեր հավատում էին մարշալի «աստղին» և նրա մեջ փնտրում իրենց հենարանին։
Պատահեց այնպես, որ տանտերը ծխախոտ վերցրեց, բայց չծխեց` լուցկի չկար։
Հյուրասիրության երկար սեղանի ծայրին նստած մի երիտասարդ կրակվառիչը ձեռքին նետվեց դեպի խոստումնալից «աստղը»…


Պիլսուդսկին ծխեց։
Ավարտվեց երեկոն:
Բոլորը ցրվեցին` մոռացած աննշան այն միջադեպը, որից շաբաթներ անց` մայիսին, պետական հեղաշրջում կատարվեց, և Պիլսուդսկին վերցրեց իշխանությունը։
Կառավարությունը ձևավորելիս թափուր մնաց ԱԳ նախարարի պորտֆելը։ Մինչ փնտրում էին համապատասխան մեկին, Պիլսուդսկին ձայնեց.
- Այն տղան` կրակվառիչ ունեցողը, հարմար կլինի։
Փնտրեցին-գտան «կրակվառիչով տղային» և՞...
Առասպելական շրջադարձ կատարեց Ռոման Կնոլլի ոչնչով աչքի չընկնող ձանձրալի առօրյան։
Ծանո՞թ պատկեր է։
Իհա՜րկե:


2018-ի մայիսի 8-ից հետո քանի՜ կնոլլներ հայտնվեցին (այժմ էլ փորձում են հայտնվել) մեր երկրի պետական կառավարման մեքենայի այս կամ այն պատասխանատու օղակում։
Անցյալում (որն այնպես ջանադրորեն փորձում են հայ մարդու մտապատկերից ջնջել ամեն ինչ իր զրոյական կետից սկսող ժխտման ոգին ու յուր տիկինը), ծանոթանալով կիսաանեկդոտային (գուցե առասպելական` դժվար է ասել) այդ միջադեպին, ո՞վ կպատկերացներ, թե զարմանք ու քմծիծաղ հարուցող զավեշտը քաղաքական առտնին կյանքում անիծյալ 2018-ից ի վեր հիմնական «ասողն» է լինելու տրեխավոր «Նեռ-Արաբատ»-ների կռած-կոփած Հայաստանում:


Որքան էլ մեր ուղեղները «լվացել» էին բոլշևիկյան` «խոհարարն էլ կարող է երկիր ղեկավարել» ցնդաբանությամբ, միևնույն է չէինք հավատում (թերևս, ճի՛շտ էինք անում):
Մեր ոչ վաղ խորհրդային անցյալում երբևէ ականատես չեղանք «շերեփ-կառավարման լծակներ» «մետամորֆոզ»- փոխատեղմանը։
Այդ Նեռի «ծննդից» հետո էր, որ «կրակվառիչ ունեցող տղաների», ավելի ստույգ` Գյումրի- Երևան ճանապարհին Աբու-Հասանի մաշիկները կուռք սարքած ԼԳԲՏ-ական «գյադա-գյուդա»-ների, պատկերավոր ասած` սինլքոր-տականքների, քայլա-հաղթարշավի ակամա հանդիսատեսը պետք է դառնայինք:


ՈՒ կյանքով փաստեինք դասագրքերից սերտածը` առասպելները հաճախ իրականության այլաբանությունն են, և ցանկացած առասպելից պետք է քաղել համապատասխան ճշմարտությունը:


Փիրուզա Մելիքսեթյան
Ծաղրանկարը՝ ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ Մանուկյան)

Դիտվել է՝ 50030

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ