ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահ Դոնալդ Թրամփը, պաշտոնը ստանձնելու առաջին իսկ օրից, ծրագրում է վերականգնել իր «առավելագույն ճնշման ռազմավարությունն Իրանին սնանկացնելու համար»՝ գրում է Financial Times-ը: «Առավելագույն ճնշման» արշավը նպատակ ունի զրկել Իրանին բանակը հզորացնելու հնարավորությունից, սակայն վերջնական նպատակը Թեհրանին միջուկային նոր համաձայնագրի շուրջ բանակցությունների մղելն է։               
 

Ամենակարևորը

Ամենակարևորը
13.06.2014 | 01:00

Անշուշտ, անիմաստ կլիներ անդրադարձը «հրաշալի քառյակի» էլ ավելի անիմաստ տասներկու «պատվիրաններին»` օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով, բայց հաշվի առնելով, որ սույն «մատյանը» երկնել են ոչ թե Սինա լեռան, այն է` ԱԺ ընդդիմադիր սենյակներից մեկում, այլ բուն կառավարությունում, անդրադարձ պետք է:
Այսպիսով, տասներկու կետերն այն գծագիրն են, որով կառավարությունը ցանկանում էր առաջնորդվել, բայց որպեսզի իր արածը ավելի լավ երևա հակառակ կողմից էլ, այն սեպագրել տվեց «հրաշալիներին»` ունենալով «երկուսը մեկում»։
Ճիշտ է, մասնակի տեխնիկական «վրիպակ» ևս գրանցվեց, որովհետև «հրաշալիքի արտադրանքը» մինչ կհասներ բանական հոտին` ժողովրդին, քառյակը երկնեց, քառատեց, թաքնվեց փարդի քամակում, իբր շատ մեծ ու աշխարհացունց գործ է անում, իսկ որ ստույգ է` «ճշտվում էր» կառավարության հետ, ուստի անիմաստ ժամանակ կորսվեց, ու դեռ կետերը չհրովարտակված, կառավարարությունը քրտնափնթոր ձեռնամուխ եղավ դրանց իրացմանը. խոսքը նախորդ օրը կառավարությունում քննարկված շրջանառության հարկի նվազեցման մասին է:
Էլ չխոսենք, թե ինչ են «հրաշափառության», բայց ավելի շատ` կառավարության համար «Նաիրիտի» ու «Որոտանի» կասկադի խնդիրները Տիգրան Սարգսյանի հետևից «գործ» անելու մասով։ Սակայն, որքան մենք ենք տեղեկացված, «Որոտանի» գործարքը, որը դեռևս ավարտին չի հասել և գեոքաղաքական նշանակություն ունի, որովհետև ներառում է ԱՄՆ-Իրան առանցքը (Իրանի տված գազի դիմաց հենց «Որոտանի» էներգիան է փոխանակվում), և գործարքը չեղարկելու դեպքում միջազգային ֆինանսական կառույցների, առանց այն էլ Հայաստանին տրվող սուղ միջոցներն ընդհանրապես կկրճատվեն` ոչ միայն անվստահելի գործընկեր լինելու, այլև խաղի կանոնները չպահելու համար:
Չենք անդրադառնալու նաև «պարտադիր, բայց պարտադրված» բառախաղին, որով կառավարությունը «հրաշափառների» ձեռքով ուզում է «պլստալ» կուտակայինի իսկապես բարդ խնդրի տակից:
Անդրադառնալու ենք ոչիշխանական քառյակի տասներկուկետանոց մուրհակի ամենաէական հատվածին, որին, չգիտես ինչու, որևէ մեկն ուշադրություն չդարձրեց:
Այո, խոսքը նախնական «էկզեմպլյարում» տեղ չգտած, հետո խցկված թեզի մասին է ¥կարելի է, չէ՞, հասկանալ, թե ինչ մեխանիզմով է այն «խցկվել ու խոռճկվել» այնտեղ. նախագահականից կառավարությանն ասել են` մենակ ձեր մասին մի մտածեք, երկրում լուրջ խնդիր կա¤, և այսպես. վերջում` «անկյունում» մի լղոզված կետ է մտել. չստորագրել մի փաստաթուղթ, որով կփոխվեն Հայաստանի ու Արցախի միջև այժմյան հարաբերությունները, այդ թվում` տնտեսական:
Նախ, գրված չէ` «кто такой этот потерпевший, откуда он пришел?»։ Ասել է` ինչի՞ մասին է խոսքը։ Քանի որ մենք «ունթունակ» ենք, գլխի ենք ընկնում, որ խոսքը երևի թե Աստանայի կամ Եվրասիական միության մասին է:
Ինչո՞ւ չկա կոնկրետություն: Ի՛նչ է` Սմբատ Կարախանյանի մտերիմ Լևոն Զուրաբյա՞նն էր հավաստելու, ռուսահպատակ ԲՀԿ՞-ն, թե՞ նախկին հյուպատոս Ռուբեն Հակոյանը, կամ Սանկտ Պետերբուրգում հյուպատոս ունեցող ՀՅԴ՞-ն էր պնդելու, որ դրանով դեմ է Եվրասիական միությանը: Իհարկե ո՛չ:
Բայց դե` նախագահականն էլ այդ տասներկու կետում ունեցավ յուր փաթեթը, որպեսզի հարկավոր դեպքում այն դնի Ռուսիո սեղանին ու ասի` մեզանում ընդդիմությունը համաձայն չէ մաքսային կետ դնելուն, էն էլ ձեր պրոռուսական ուժերը:
Ասել է` «ընդդիմադիր» տասներկու կետերն «էնիք» են` իշխանության լավ չպտտվող ջաղացին:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1573

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ