Շուտով կփակվի «խաղաղության դարաշրջանի» միֆն էլ, ինչպես փակվեց «անջատում հանուն փրկության» թեզը, և թշնամին կսկսի հյուծման ու կլանման ուղիղ և բացահայտ քաղաքականությունը։

Քարտեզներ է, որ սփռում ենք համացանցով մեկ: Ի՞նչ խոսք, դրանք առարկայական ապացույցներ են մեր երկրի իրական սահմանների: Դա գիտենք և՛ մենք, և՛ աշխարհը, և՛ թուրքն այդ աշխարհում:

Ինչո՞ւ ժողվարչապետ փաշինյանը հանկարծ հիշեց Ալմաթիի հռչակագրի մասին և սկսեց համոզել, որ հենց դա է պետք առաջ տանել, իբր, ՀՀ շահերից բխող փաստաթուղթ է, այն դեպքում, երբ այդ հռչակագիրը երբեք չի հիշատակվել հայ-ադրբեջանական բանակցային պրոցեսում 1992-ից ի վեր: Պարզ է, որ դա Հայաստանին ձեռնտու քայլ չէր, հակառակ դեպքում փաշինյան նիկոլը չէր գնա դրան: Բայց ինչու՞ հենց Ալմաթին վերակենդանացրեց ժողվարչապետը Հայաստանի կործանման շարունակության համար:

Նոյեմբերի 16-ի Աստվածաշնչյան ընթերցվածքի տողերից են՝ «Նա, ով աղքատ է, քաղցած առյուծի և ծարաված գայլի պես դաժան կլինի թշվառ ժողովրդի նկատմամբ: Խոհեմությունից զուրկ թագավորը մեծ անիրավություն անող է» (Առակաց 28:15-16):

Ֆրանսիական «Տոտալ էներջի» նավթարդյունաբերական կորպորացիայի նախագահ Պատրիկ Պույան և Իլհամ Ալիևը, սեպտեմբերի 1-ին բանակցություններ վարեցին ու պայմանագիր կնքեցին:

Հայաստանի անկախության օրը հայեր պիտի մեռնեին։ Շուշիի ազատագրման օրը հայեր պիտի մեռնեին։ ՈՒսանողների միջազգայոն օրը հայեր պիտի մեռնեին։

14-րդ դարից գերիշխող վաշխառուական կապիտալը, որն ընկել է անհույս գերճգնաժամի մեջ, հոգեվարքային մոլեռանդությամբ սպառնում է աշխարհին իր տեխնոլոգիական գործիքներով, ահռելի ֆինանսներով ու վարչական լծակներով։ Փորձում է տանել թվային ստրկության, կենսաբանական արմատական, բայց արհեստական միջամտության և «կառուցել» անազգ, անհավատ, անսեռ, առանց սեփականության ու միջին խավերի հասարակություն դեռ 20-րդ դարում կանխագուշակված օրուելյան անասնաֆերմա` ինքլյուզիվ կապիտալիզմ կամ new normal հասարակարգ անվամբ։ Մյուս կողմից անբավարար գլոբալիզացված աշխարհն է, որը համառորեն պայքարում է տեսակի պահպանման համար։

Մեր պետականությունը փրկելու շանսեր դեռ կան, եթե համահայկական միասնականություն լինի և անվտանգային իրատեսական ճարտարապետության գործուն քայլեր։

Մինչ շատերը ոգևորված են արևմտյան մայրաքաղաքներից հնչող ականջահաճո հայտարարություններով, ես Հայաստանի համար նոր ծուղակներ եմ տեսնում, մանավանդ, որ երկիրն այս պահին չունի իրական դաշնակիցներ:

Տևական ժամանակ է, աշխարհը գտնվում է գեոքաղաքական վերադասավորումների փուլում և դանդաղ,բայց հաստատուն կերպով «միս ու արյուն» ստացող նոր աշխարհակարգը թելադրում է իր նոր կանոնները և այլևս ակնհայտ է, որ բոլոր պետությունները պետք է վերադիրքավորվեն ըստ նոր աշխարհակարգի: