ԱՄՆ-ի նորընտիր նախագահ Դոնալդ Թրամփը, պաշտոնը ստանձնելու առաջին իսկ օրից, ծրագրում է վերականգնել իր «առավելագույն ճնշման ռազմավարությունն Իրանին սնանկացնելու համար»՝ գրում է Financial Times-ը: «Առավելագույն ճնշման» արշավը նպատակ ունի զրկել Իրանին բանակը հզորացնելու հնարավորությունից, սակայն վերջնական նպատակը Թեհրանին միջուկային նոր համաձայնագրի շուրջ բանակցությունների մղելն է։               
 

Քարոզարշավին յուրաքանչյուրը «փայլեց»՝ ինչպես կարողացավ

Քարոզարշավին յուրաքանչյուրը «փայլեց»՝ ինչպես կարողացավ
03.05.2013 | 20:55

Երևանի ավագանու ընտրություններին մասնակից ուժերը լավ թե վատ հորով-մորով արեցին քարոզարշավը: Ընդդիմադիր ուժերի համար առաջիկա հինգ տարիներին իշխանության քաղաքական անդորրը խախտելու վերջին հույսը այս ընտրություններով, կարծես, փակվում է, ու սա է պատճառը նաև, որ մրցավազքը իրար ձեռքից քվե փախցնելու հնարքներով հարուստ էր:
Բավականին օրիգինալ մտքեր հնչեցին: Օրինակ, ՕԵԿ քաղաքապետի թեկնածու Արմեն Երիցյանը զվարճացրեց հանրությանը սեռական փոքրամասնությունների «հարցերը լուծելու» իր յուրօրինակ գաղափարով, որն իրականում բավականին զավեշտալի է՝ Սահմանադրությամբ ամրագրված մարդու իրավունքների ֆոնին:
«Ուշագրավ» հայտարարությամբ հանդես եկավ նաև ՀԱԿ անդամ Լևոն Զուրաբյանը, երբ ասաց, թե ԲՀԿ-ի կողմից ընտրակաշառք բաժանելու հարցում իշխանությունն է մեղավոր: Չնայած պետք է ընդունել, որ սրա մեջ ճշմարտության հատիկ կա: Իշխանությունը Ծառուկյանին և նրա նմաններին վաղուց պիտի հարկային դաշտ տարած լիներ, որպեսզի ժողովրդի աղքատության հաշվին հարստանալը խաղուպար չդառնար, թեև Զուրաբյանը, կարծես թե, սա նկատի չուներ:
«Բարև, Երևանի» քարոզարշավը, մարզային ու բակային այցելություններով, նորություն չէր: Դաշինքի վերջին ամփոփիչ հանրահավաքն էլ նոր բան չտվեց ընտրողին: Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր ռեսուրսը մարզային սարերի քամուն տվեց ու մայրաքաղաքում արդեն ռեսուրսաթափ հանրահավաք արեց, որի մասնակիցները զգալիորեն քիչ էի՝ նախագական ընտրությունների հետընտրական հանրահավաքների համեմատ: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի նախագահական քարոզարշավը, սակայն, մի նոր մշակութ մտցրեց մեր քարոզարշավային «վարքականոնի» մեջ, որից օգտվեցին բոլոր կուսակցությունները` յուրաքանչյուրն իր տաղանդին համապատասխան:
Կարկառուն դաշնակցականների թաքնված շնորհները, օրինակ, երևան եկան մի առանձնակի հումորով: Երեկ, օրինակ, ՀՅԴ առաջնորդները Ջրվեժում աշխույժ ասել-խոսել են ընտրողների հետ, մտել կոշկակարանոցներ ու վարսավիրանոցներ, պատշգամբներից դուրս նայողների հետ խոսքի բռնվել, իսկ Աղվան Վարդանյանը համոզելու բացառիկ ունակություններ է դրսևորել. «Անունդ ինչ է, նայիր աչքերիս մեջ: Խնդրում եմ ձայնդ տուր դաշնակցությանը, ամուսնուդ, հարևաններիդ էլ ասա»: Հումոր չէ, ի՞նչ է:
ԲՀԿ-ի մասին կարելի է ընդամենն ասել, որ կրկին հինգհազարանոցների տարերքի մեջ էր: Երեկվա հանրահավաքին ներկա լինելով համոզվեցի, որ մեղք է ԲՀԿ-ին կուսակցություն անվանելը: Փողով հրապարակ լցրած կուսակցությունը չի կարող գաղափարախոսություն ունենալ ու չունի: Հանրահավաքի մասնակիցներն ընդհանրապես կապ չունեին ԲՀԿ-ի հետ: Նրանք կապ չունեին նաև ընտրությունների հետ: Սա հասարակության այն շերտն է, որն ընտրությունների ժամանակ հստակ պատասխան ունի` ով փող կտա, նրան էլ կընտրեմ: Սա չքավոր, բայց նաև քաղաքականապես ոչ գրագետ շերտն է: ԲՀԿ-ի հանրահավաքը, ՀԱԿ կուսակցության ու «Բարև, Երևան» դաշինքի հանրահավաքների համեմատությամբ, ամենամարդաշատն էր: Ցավալի է, բայց մեզանում քաղաքացիական գիտակցություն չունեցող այս տեսակն իսկապես շատ է: Նրանք, կարծես, աշխատանքի էին եկել` հինգ հազարի դիմաց դրոշակներ թափահարեցին, մի քանի անգամ ծափահարեցին, Ազատության հրապարակն էլ ապականեցին արևածաղկի սերմի կճեպներով, դատարկ շշերով ու գոհ գնացին:
ՀՀԿ-ն իր քարոզարշավը սկսեց գործող քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի` բնակիչներին ուղղված նամակներով, որը սոցցանցերում շատերը նմանեցրին 2012-ի խորհրդարանական ընտրություններին Նիկոլ Փաշինյանի` ընտրողներին հղված նամակների գաղափարին: Իր նամակում քաղաքապետը թվարկում է նախորդ տարիներին «մայրաքաղաքում իրականացված մեծածավալ ծրագրերը» ու նշում, թե դրանք հեռու են բավարար լինելուց: Կուզենայի հավատալ, որ վերընտրվելու դեպքում Մարգարյանն այդ ծրագրերը կիրականացնի քաղաքի պատմամշակութային ու ճարտարապետական դեմքի պահպանման սկզբունքներից ելնելով:
Միով բանիվ, ով էլ լինի մեր ապագա քաղաքապետը, լուրջ գործ ունի անելու Երևանում հենց թեկուզ այն պատճառով, որ Երևանը Հայաստանի մայրաքաղաքն է, ուրեմն և՝ Հայաստանի դեմքը: Միաժամանակ վաղուց ժամանակն է հիշել, որ Երևանը միայն քաղաքի կենտրոնը չէ:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2443

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ