Մարդը չի փոխվում,
ոչ ոք չի փոխվում,
հոգի ասածը
անուղղելի է.
նա մերկ գալիս է,
մերկ էլ գնում է,
իսկ մնացածը
իրողություն է:
Ոչ ոք, ոչ մեկին
չի կարող փոխել.
չարը չի դառնում բարի,
բարին՝ չար,
լիրբը չի կարող
քաղաքակրթվել,
բանսարկուն՝ զսպվել,
պոռնիկը՝ շտկվել,
գող ու մարդասպան
հետդարձի չեն գա,
դա չի լինելու:
Գենը չի փոխվում.
կարող են կրթվել,
զարգանալ,
ծպտվել միառժամանակ,
բայց փոխվել՝ երբեք,
թե չէ աշխարհում
ոչ բանտ կլիներ
և ոչ էլ կրոն,
չէր լինի օրենք,
դատ ու դատասատան,
ոստիկան, զինվոր,
ոչ էլ՝ պետություն:
ՈՒ չէր թալանի
զավակը՝ տունը,
երկիրը, հողը,
ընդերքը, ջուրը...
կռնատի ծառն ու
իր ժողովրդին:
ՈՒ էլ չէր լքի
թռչունը՝ բույնը...
Մարդը չի փոխվում,
ուրիշ հեքիաթներ
արդեն հորինեք,
այս ճանապարհը
տարավ ոչ մի տեղ.
ուրիշ ճանապարհ,
ուրիշ մի աշխարհ
և ուրիշ մի կյանք:
Հանեք այս հոտը,
սակայն մի քշեք,
մի փչացրեք,
մի փորձեք ժխտել
իրողությունը:
13.08.2019թ.
Վահունի Հովակիմյան