Ամենայն հավանականությամբ, հայ-թուրքական հարաբերություններում ֆուտբոլային ձախողված դիվանագիտությանը փոխարինելու է գալիս ցեղասպանության «ճանաչման-չճանաչման» հարյուր տարվա դիվանագիտության իմիտացիոն ցիկլը:
Հայաստանի նախագահը Երևան է հրավիրել Թուրքիայի նախագահին՝ 2015 թվականի ապրիլի 24-ին մասնակցելու Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին:
2008-ին, Հայատանի և Թուրքիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականների՝ Հայաստանում կայանալիք խաղից առաջ, Սերժ Սարգսյանը հրավիրեց Գյուլին՝ միասին դիտելու երկու թիմերի խաղը, և ստացավ հրավեր՝ ներկա գտնվելու Թուրքիայում կայանալիք պատասխան խաղին:
Թե ինչ արձագանք կտան այս հրավերին թուրքերը, այս պահին հայտնի չէ:
Բայց իսկական զավեշտ կլինի, չէ՞, որ Թուրքիայի նախագահն էլ, ով, ամենայն հավանականությամբ, հաջորդ տարի լինելու է ներկայիս վարչապետը, ասենք, ի պատասխան իրեն արված հրավերի, Հայաստանի նախագահին, որպես պատասխան քայլ, հրավիրի այցելել Աթաթուրքի դամբարան՝ վերջինիս մահվան 77-րդ տարելիցի կապակցությամբ:
Պատկերացնում ե՞ք: Ես էլ չեմ պատկերացնում:
Մի խոսքով, հերթական անգամ ներքաշվում ենք միջազգային բեմադրմամբ սկսված խաղի մեջ, որը, վերջին հաշվով, ավարտվելու է հերթական ավանտյուրայով: