Ազգային զարթոնքը իր «յոթերորդ ալիքի» վրա է: Փոթորկից հետո կերևան խութերն ու հետևանքները, երբ խաղաղվի ծովը, և մեր երկիր-նավը դուրս գա մեծ ճամփորդության։ Ցավոք, երբ Փաշինյանը գնա, նավապետի խնդիրը էլի կմնա օդում, որպես կռվախնձոր...

Մեկն էլ կողքից լսի, կասի՝ վա՜յ, էս խոզ խանձողը էս ինչքան շատ ա մտածում էս ազգի մասին, չի ուզում պատերազմ լինի, զոհեր լինեն, որդերկորույս ծնողներ լինեն, հողեր կորցնենք...

Գիտե՞ք շարժման ինչ շրջան է սկսվում կամ, ավելի շուտ, արդեն սկսվել է: Հիմա կսկսեն մարաղ մտածները, պախկվածները, ջոգող տղերքը, շարժման հետ անձնական խնդիրների սպասելիք ունեցողները, պատեհապաշտները միանալ քայլողներին, ողջագուրվել, նկարվել, անկապ ու անհամ լայվեր, սելֆիներ անել, վերակենդանանալ, «սրբագործվել», մեղքերի քավության ժեստեր անել...

Մայիսի 8-ին լրանալու է Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետ ընտրվելու 6 տարին։ Այս 6 տարիներն անճանաչելիորեն, դեպի վատը փոխեցին Հայաստանը․ հանրությունը մեծապես պառակտվեց ու հիասթափվեց, Արցախը հայաթափվեց, մոտ 5 հազար զոհ ունեցանք, Հայաստանից շուրջ 300 քառակուսի կիլոմետր օկուպացվեց Ադրբեջանի կողմից, արտաքին պարտքն ավելացավ 5 միլիարդ դոլարով և այլն: Ֆուտբոլային թիմը, երբ խայտառակ հաշվով պարտվում է, մարզիչը հրաժարական է տալիս, կամ պաշտոնանկ է արվում, Հայաստանը ֆուտբոլային թիմի չափ չկա՞, որ պետության ղեկավարումը մեծապես ձախողած, երկրի անվտանգությունն ապահովել չկարողացող թիմը հեռանա։

Մի հոգուց ազատվելու համար կուսակցության ղեկավար մարմինները լուծարած սրիկան խոսում է ժողովրդավարությունից:

Նիկոլի ասուլիսը այն մասին է իրականում, որ իր ողջ թիմը թափելու բան է, ու ինքը անհատապես իրավիճակի տեղեկատվական-քարոզչական կառավարումը վերցրեց իր ձեռքը...

Համահայկական վերնախորհուրդը միանում է Բագրատ Սրբազանի հայրենատիրական պահանջին, կիսում է անհանգստությունները, միևնույն ժամանակ իր ընտրողների անունից խորին մտահոգություն ու անհամաձայնություն է հայտնում Տավուշում տեղի ունեցող սահմանազատման գործընթացների վերաբերյալ և մերժում է գործող իշխանությունների հանձնվողական քաղաքականությունը:

Էսօր ռադիոյի օրն է։ Էն տարիներին ռադիոն տան անդամ էր՝ ամենաշատախոս անդամը։ Սովորաբար, երբ տանը լռություն էր, դա նշանակում էր, որ ռադիոն ցածր միացրած է...

Չէի կամենա անդրադառնալ թուրքական քարոզչությանը ներդաշնակ՝ Հայոց Եկեղեցու հասցեին հնչող անհեթեթ հարցադրումներին ու կեղծիքներին, բայց այս մեկն առանձնացնեմ. «Իսկ ո՞ւր էր Հայ Եկեղեցին պատերազմի օրերին»:

Մայիսի 8-ի առավոտյան Գյումրիից «Շիրակը հանուն հայրենիքի» շարժման անդամները մեկնելու են Աբովյան քաղաք, ուր միանալու են «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժմանը։ Իսկ ու՞ր են «Սյունիքը հանուն հայրենիքի»...